چکیده مقدمه: این پژوهش با هدف، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده بر استحکام من در زنان مبتلاء به اختلال وسواس فکری – عملی انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل، کلیه بیماران بیمارستان اعصاب و روان مهر، امام رضا و مرکز بهداشت خرم آباد در نیمه دوم سال 1401-1402 بودند که از این جامعه 42 شرکت کننده در سه گروه روان‌درمانی پویشی کوتاه مدت (14 نفر)، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (13 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در گروه‌های آزمایش و کنترل قرار داده شدند و به پرسشنامه­ ی استحکام روانی کلاف و همکاران (2002) در 3 مرحله پاسخ دادند و برای گروه‌های مداخله طی 8 جلسه بر اساس ‌پروتکل درمانی برنامه‌ریزی شد و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند و داده‌های بدست آمده توسط تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد، تفاوت میانگین مؤلفه های استحکام من در مراحل پیش آزمون (پس آزمون و پیش آزمون) پیگیری به لحاظ آماری معنادار، اما تفاوت میانگین آن نمرات در مراحل پس آزمون – پیگیری غیر معنادار است. نتیجه‌گیری: بر این اساس چنین نتیجه گیری شد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با روان درمانی پویشی کوتاه مدت روش موثرتری برای افزایش استحکام من در بیماران مبتلاء به اختلال وسواس فکری - عملی است.