هدف: هدف هدف پژوهش حاضر، مطالعه تجربه زیستة دانشجویان دختر از اوقات فراغت بود. روش­: روش پژوهش نیز پدیدارشناسی انتخاب شد. مشارکت­کنندگان بالقوه پژوهش، دانشجویان دختر دانشگاه شیراز بودند که با نمونه­گیری هدفمند 23 نفر از آنها مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گرداوری داده­ها، مصاحبه ­نیمه­ساختار­یافته بود و برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تکنیک تحلیل مضمون استفاده شد. یافته­ها: یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که جهت‌گیری فراغتی فردمحور،  محدودیت ساختارهای جامعه بر فراغت، بسترهای فراغتی تبعیض آمیز، عدم امنیت در گذران اوقات فراغت و جهت‌گیری اقتصاد محورِ فراغت، مضامین اصلی در الگوهای فراغتی دانشجویان دانشگاه شیراز را شکل می­دهند. براساس یافته‌های پژوهش، تمایل به انتخاب فراغت غیرفعال و جهت‌گیری‌های فراغتی آزادانه و انتخابی، عواملی هستند که جهت‌گیری فراغتی فردمحور، را توضیح می‌دهند. جنبه­های مذهبی، محدودیت‌های عرفی-فرهنگی و محدودیت‌های ساختارِ سیاسی، به‌عنوان محدودیت ساختارهای جامعه بر الگوهای فراغت، شناسایی شده‌اند. تخصیص امکانات نابرابر، محدودیت در تنوع فراغت و نگاه فرهنگی، بسترهای فراغتی تبعیض­آمیز هستند که فراغتِ آنها را شکل می‌دهد. عدم امنیت ذهنی- ساختاری و  عدم امنیت مکانی و زمانی، محدویت دانشجویان دختر را از عدم امنیت در گذران اوقات فراغت درک‌پذیر می‌کنند. همچنین تمایز طبقاتی و جهت‌دهی فراغتی نیز جهت‌گیری اقتصادمحورِ فراغت دانشجویان را معرفی می‌کند. با توجه به نتایج پژوهش به سیاستگذاران فرهنگی و فراغتی توصیه می­شود تا اقدامات مورد نیاز را جهت رفع موانع ساختاری و ذهنی شکل گرفته در بین دانشجویان در حوزه فراغت،  انجام دهند تا در این زمینه احساس تبعیض در بین دختران کاهش یابد. تفاصيل المقالة