گونه­های ادبیات غنایی در شعر معاصر مانند شعر کلاسیک وجود دارد. این گونه­ها در جریان‌های کلاسیک و نوکلاسیک و نیمایی معاصر حضور پررنگی دارند. گونه‌های متفاوت در شعر معاصر با تغییراتی نوین دیده می­شود که یکی از آنها اشعار داستانی است که در شعر معاصر به خصوص در جریان نیمایی به دو شاخه­ی شنیداری و تصویری تقسیم می­شود، در شعر معاصر با تصویرسازی‌های تازه به سمت اشعار نمایشی حرکت می‌کند و از نقالی سنتی به صحنه­ی نمایشی تغییر می‌کند. در جریان نیمایی یا آزاد، فروغ فرخ‌زاد نماینده­ی زنان شاعر معاصر می‌باشد. او در اشعار داستانی خود به خلق شخصیت‌های زنانه با تیپ­های مختلف می‌پردازد. مقاله­ی حاضر حاصل تحلیل و بررسی دیوان اشعار فروغ با روش توصیفی -تحلیلی و مطالعه­ی کتابخانه‌ای پیکربندی شده است. اشعار این شاعر به صورت مقایسه‌ای تحلیل شده‌اند. شخصیت زنان در اشعار داستانی فروغ تحت تأثیر تحولات فکری و شخصیت فردی شاعر هستند. از نظر جامعه­شناختی، حرکت زنان سنتی جامعه و تغییرشان به زنان اجتماعی را می‌توان در اشعار او مورد توجه قرار داد. تحولات شخصیتی و اجتماعی و بینشی زنان در اشعار داستانی او نشان دهنده­ی چهره­ی زنان معاصر در راستای جامعه­ی مدرن و مفهوم متغیر فمینیسم در زمان معاصر شاعر می‌باشد. تفاصيل المقالة