پی­بردن به اینکه شدت و میزان استفاده از هر یک از فضاهای شهری توسط شهروندان به چه نحوی است، می­تواند طراحان، برنامه­ریزان و مدیران­شهری را در جهت دستیابی هر­چه دقیق­تر به اهدافشان یاری نماید در این پژوهش که در منطقه­4 شهر تبریز، محله چوستدوزان صورت پذیرفته است، جهت دستیابی به هدف فوق با استفاده از روش چیدمان فضا[1]، مشاهده ­مواجهه­ای و رگرسیون[2]، مدلی جهت پیش­بینی حجم عابر ­پیاده در فضاهای شهری ارایه شده است. چیدمان­فضا می­تواند تردد عابر­پیاده در معابر را به طور نسبی تعیین کند، ولی در ارایه تعداد و مطالعه تاثیر هرکدام از متغیرها به طور مستقل و یا توام با سایر متغیرها ناتوان است؛ لذا برای این منظور از روش رگرسیون که ابزاری در زمینه مدل­سازی می­باشد استفاده شده است. یکی از مواردی که در اکثر پژوهش­های مدل­سازی لازم است، داشتن تعداد مناسبی داده واقعی از متغیر (و یا متغیرهای) هدف می­باشد؛ برای این منظور از طریق روش مشاهده مواجهه­ای، تعداد عابرین پیاده که متغیر هدف در این پژوهش می­باشد، در تعدادی از معابر محدوده مطالعاتی (نمونه­آماری) ثبت گردید. در این پژوهش که به بررسی میزان تاثیر دو پارامتر هم‌پیوندی و تعداد کاربری­های تجاری در پیش­بینی تعداد عابر پیاده پرداخته شد، نشان داده شد که تاثیر همزمان دو پارامتر مذکور در پیش­بینی تعداد عابر پیاده نتیجه بهتری نسبت به تاثیر هر کدام از پارامترها به تنهایی در پیش­بینی تعداد عابر پیاده دارد، بطوریکه ضریب همبستگی میان دو پارامتر هم‌پیوندی و تعداد کاربری­های تجاری به طور همزمان با تعداد عابر پیاده، 736/0 و ضریب همبستگی میان متغیرهای هم‌پیوندی و تعداد کاربری تجاری به طور مجزا با تعداد عابر پیاده به ترتیب، 453/0 و 587/0 می باشد. در نهایت خلاصه یافته­های پژوهش حاضر در قالب یک مدل پیشنهادی ارایه شده­است که می­تواند حجم عابر پیاده را در فضای شهری با دقت مناسبی پیش­بینی نماید.



[1] Space syntax


[2] Regression تفاصيل المقالة