هدف: افسردگی ازجمله مشکلات شایع با پیامدهای گوناگون اقتصادی، اجتماعی و روانشناختی هستند. از این رو، هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی شفقت درمانی و درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر خود انتقادی و افسردگی مبتلایان به افسردگی اساسی بود.
روش:أکثر
هدف: افسردگی ازجمله مشکلات شایع با پیامدهای گوناگون اقتصادی، اجتماعی و روانشناختی هستند. از این رو، هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی شفقت درمانی و درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر خود انتقادی و افسردگی مبتلایان به افسردگی اساسی بود.
روش: طرح پژوهش نیمهآزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری تمامیبیماران مبتلا به افسردگی اساسی مراجعه کننده به مراکز مشاوره روانشناختی شهر نیشابور سه ماهه اول سال 1398 بودند که از میان آنها 45 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند، و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش 1 و 2 (هر گروه 15 نفر)، و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش اول درمان درمان مبتنی بر شفقت، گروه دوم درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی را دریافت کردند و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودانتقادگری و عدم خود اطمینان بخشی گیلبرت و همکاران (2004)، پرسشنامه افسردگی بک (1996) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل مالتیوریت استفاده شد.
نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که شفقت درمانی و درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی باعث بهبود خود انتقادی و افسردگی مبتلایان به افسردگی اساسی میگردد. همچنین، اثربخشی شفقت درمانی بر کاهش این مسائل روانشناختی، بیشتر از درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی میباشد.
بحث و نتیجهگیری: هر دو درمان بر کاهش خود انتقادی و افسردگی موثر بوده است، اما شفقت درمانی نسبت به درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی برتری معناداری داشته است (P<05/0).
تفاصيل المقالة