مقدمه و هدف: اگرچه کارایی فنی واحدهای همگن که بر اساس یک تابع مرزی تعیین شوند قابل مقایسه هستند، اما چنین مقایسه­ای برای واحدهایی که تحت فناوری‌های متفاوت باشند، صحیح نمی­باشد و این موضوع زمانی رخ می‌دهد که کارایی فنی ارقام مختلف یک محصول مورد مقایسه قرار گیرند. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی کارایی و نسبت شکاف فناوری(TGR) ارقام مختلف برنج در استان گیلان می‏باشد. مواد و روش­ها: در این مطالعه به منظور تعیین نسبت شکاف فناوری از روش فرامرزی(Metafrontier)  استفاده شد. جامعه آماری تحقیق شامل برنجکاران استان گیلان در سال 1396 می‌باشد. در تعیین حجم نمونه از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد طیف میانگین کارایی فنی گروهی ارقام مختلف برنج بین 76% تا 93% است. در واقع در صورت پرشدن شکاف تکنیکی بین کشاورزان مورد بررسی، می­توان به طور متوسط مقدار تولید ارقام هاشمی، دم‌سیاه، علی‌کاظمی، جمشیدجو، شیرودی و خزر را به ترتیب 47، 7، 23، 12، 8 و 15 درصد افزایش داد. همچنین نتایج نشان داد که بالاترین و پایین‌ترین نسبت شکاف فناوری ارقام مورد مطالعه به ترتیب مربوط به رقم هاشمی (96/0) و رقم خزر (45/0) می‌باشد. بر اساس نتایج متغیرهای درآمد، شاخص مکانیزاسیون، شغل اصلی کشاورز، مالکیت، تجربه و اندازه زمین اثر مثبت و معنی‌دار و متغیر مشکلات تولید اثر منفی و معنی‌دار بر کارایی فنی کشاورزان داشته‌اند. بحث و نتیجه­ گیری: در پایان پیشنهاد شد تا ارقام هاشمی و دم‌سیاه که دارای نسبت شکاف فناوری بالاتری بودند به منظور استفاده پایدارتر از نهاده‌های مصرفی در بلند‌مدت و به تدریج افزایش یابند. تفاصيل المقالة