انقلاب اسلامی ایران به عنوان پدیده ای نادر که منجر به تحولاتی عمیق گردیده، بارها مورد تفسیر متعدد قرار گرفته است.این انقلاب به دلیل عدم تعهد به شرق و غرب و مطرح ساختن جمهوری اسلامی به عنوان شکلی از حکومت برای اولین بار در سطح جهان، دو اردوگاه سوسیالیسم و لیبرالیسم را با چالش مواجه ساخت.مردم سالاری دینی، عدالت و ولایت فقیه از جمله نظام های معنایی و عناصر گفتمان انقلاب اسلامی ایران بود که به موازات تحولات داخلی، زمینه ساز روندی از رخدادها و تحولات در سطح جهان و به خصوص جوامع اسلامی شد.این انقلاب بیشترین اثر را در تعالی گفتمان سیاسی شیعه به دنبال داشته و موجب تحول آن از حالت سکون به حالت پویا شده است.گر چه این انقلاب، همه کشورهای اسلامی را متاثر کرد، اما مهمترین آنها، عراق کشور مهم شیعه نشین در جهان اسلام بود.این مقاله، به بررسی تاثیر انقلاب اسلامی بر گفتمان سیاسی شیعه کشور عراق پرداخته و برای اینکار از ترکیب روش گفتمان و نظریه پخش به عنوان یک مدل تحلیلی برای انقلاب اسلامی استفاده شده است.تاثیر انقلاب اسلامی ایران بر گفتمان سیاسی شیعه درعراق، در زمان صدام، گفتمان مقاومت بود. ولی بعد از سقوط او، در ابتدا به دلیل از بین رفتن دشمن اصلی، گفتمان مقاومت نیز دچار چالش شد. ولی تحت هدایت و رهبری مرجعیت و نبود سرکوب شدید صدام، دوباره دالهای گفتمان سیاسی شیعه در یک زنجیره هم ارزی مناسب، براساس نیازها و شرایط زمانه مفصل بندی شده و دو خرده گفتمان مقاومت،علیه تروریسم و اشغالگر خارجی ایجاد شد تفاصيل المقالة