این پژوهش با هدف طراحی الگوی مدارس هوشمند بر اساس رویکرد سازنده‌گرایی انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات جزء پژوهش‌های آمیخته (کمی و کیفی ) است. جامعه آماری در بخش کیفی شامل خبرگان دانشگاهی و صاحب‌نظران حوزه مدارس هوشمند و در بخش کمّی شامل کلیه معلمان و مدیران مدارس هوشمند در سال 1397 بود. حجم نمونه در بخش کیفی با اشباع نظری (30 نفر) و در بخش کمّی بر اساس فرمول کوکران 357 نفر برآورد شد. برای انتخاب نمونه در بخش کیفی از نمونه‌گیری هدفمند و در بخش کمّی از نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای استفاده شد. ابزار گردآوری داده‌ها، در بخش کیفی، مصاحبه و در بخش کمّی، پرسشنامه محقق‌ساخته بر مبنای مقیاس 5 گزینه‌ای بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آلفای کرونباخ، ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وارﯾﺎﻧﺲ اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه (AVE)، ماتریس جذر AVE، کولموگروف‌اسمیرنف، تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. نتایج به دست آمده به شناسایی 5 مولفه و 44 شاخص منجر شد که 5 مؤلفه اثرگذار شامل برنامه درسی (پنهان و آشکار)، محیط مدرسه، معلم (عوامل فردی و شایستگی‌های حرفه‌ای)، مدیر مدرسه و کارکنان آموزشی و آموزش (دانش، مهارت و نگرش) تأثیر دارند. نتایج دیگر نشان داد که اولویت مؤلفه های شناسایی شده به ترتیب عبارت است از: برنامه درسی (پنهان و آشکار) (0.57)، محیط مدرسه (0.55)، معلم (عوامل فردی و شایستگی‌های حرفه‌ای) (0.44)، مدیر مدرسه و کارکنان آموزشی (0.33) و آموزش (دانش، مهارت و نگرش) (0.12). همچنین، درجه تناسب آن با اطمینان 95 درصد از نظر متخصصین مورد تایید قرار گرفت. تفاصيل المقالة