چکیدهمقدمه: بحران کمبود نیروی کار پرستاری در نظام بهداشت ودرمان بر روی پیشگیری از بیماریها وارتقای سلامتی در بسیاری از کشورها تاثیرمیگذارد. بنابر این مدیران برای پیشگیری از افت کیفیت مراقبت های بهداشتی بعلت کمبود نیروی پرستاری بایستی بدنبال راه کارهایی برای افزایش تعداد فارغ التحصیلان یا حفظ نیروهای مشغول به کار وافزایش رضایت شغلی آنان باشند هدف: هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر در حفظ شغل پرستاری در دو سال اول پس از فراغت تحصیل از دیدگاه پرستاران شاغل طرحی است .روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی است.جامعه پژوهش کلیه پرستاران طرحی هستند که حداقل 1سال طرح خود را در همان بیمارستان مورد مطالعه سپری کرده اند.از 362 نفر جامعه 349نفر در این پژوهش شرکت کردند.این مطالعه با رعایت ضوابط اخلاقی وبا مجوز کمیته اخلاق انجام شده است.ابزاراین مطالعه پرسشنامه پژوهش ساخته است.نتایج: اکثر واحدهای مورد پژوهش(53.75%)تمایلی به ادامه کارپس از اتمام طرح خود نداشتند. مهمترین عواملی که درتصمیم آنها برای ماندن در شغل تاثیر گذار است ،به ترتیب عبارتند از:میزان حقوق ،پاداش ومزایای دریافتی،توجه به شیفت های درخواستی،دیدگاه مثبت خانواده نسبت به ادامه کارپرستاری و روابط مناسب سرپرستار و پزشک.نتیجه گیری: مدیریت برای حفظ نیروهای فارغ التحصیل، می تواند با ایجاد جو ارتباطی همدلانه ، بسیاری از این مشکلات را تصحیح نماید.آموزش پرستاری بایستی برنامه هایی در جهت افزایش توان دانشجویان ،در برخورد با مشکلات کاری تدارک ببیند. همچنین مسئولین در رده های بالای مدیریت بایستی در جهت افزایش میزان درامد گروه های پرستاری اقدام نمایند. تفاصيل المقالة