پژوهش حاضر با هدف بررسی روایی و پایایی مقیاس میل به ازدواج مجدد مردان در شهر اصفهان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مردان متأهل شهر اصفهان در سال95-96 تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 400مرد متأهل بود که از کلیه مناطق شهر اصفهان به شکل در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بود از مقیاس های میل به ازدواج مجدد، پرسشنامه روابط خانوادگی (اولسون و بارنز، 2004)، سبک دلبستگی نا ایمن (آرمسدن و گرینبرگ، 1987)، خرده‌مقیاس‌های روان رنجوری، توافق پذیری و وجدان گرایی پرسشنامه پنج عاملی شخصیت (کاستا و مک کری، 1997). داده‌ها در دو بخش توصیفی (انحراف استاندارد، میانگین وهنجاریابی) و استنباطی تحلیل آلفای کرانباخ، همبستگی پیرسون و تحلیل عامل اکتشافی) گردید. نتایج نشان داد همسانی درونی سؤالات نزدیک به یک قابل قبول بود. توزیع فراوانی نمرات به سمت چپ کشیدگی داشت که نشان می دهد با افزایش نمرات میل به ازدواج مجدد، فراوانی افراد کاهش می یابد. شواهد بررسی روایی همگرا و واگرای این پرسشنامه نشان داد سبک دلبستگی ناایمن با پدر و روان رنجوری با میل به ازدواج مجدد مردان رابطه مثبت ومعناداری دارد. که مؤید روایی همگرا است. روابط خانوادگی، توافق پذیری و وجدان گرایی با میل به ازدواج مجدد مردان رابطه منفی و معناداری دارند که این نتایج مؤید روایی واگرا است. نتایج تحلیل عامل اکتشافی این پرسشنامه نشان داد این پرسشنامه از سه عامل تشکیل شده است که عبارتند از: سبک- سنگین کردن ازدواج مجدد گرایش قوی به ازدواج مجدد وهیجان مثبت درباره‌ی ازدواج مجدد. همبستگی هر عامل با نمره کل معنادار بود که هر دو نشان‌دهنده شواهد مربوط به روایی سازه هستند. با توجه به این یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که پرسشنامه میل به ازدواج مجدد مردان از ویژگی‌های مطلوب روان‌سنجی برخوردار است و می‌توان از آن برای ارزیابی خانواده در حوزه‌های آموزشی، پژوهشی و درمانی استفاده کرد تفاصيل المقالة