امروزه مصرفکنندگان مواد مخدر، یکی از گروه‌های بزرگ بیماران را در جهان تشکیل میدهند. جهانپزشکی اعلام می‌دارد اعتیاد درمان ندارد. چنین نظریههایی شروع ناامنی برای علوم محسوب می‌شوند. بی‌شک یکی از دلایل گمراهی در مسیر ‌تشخیص و درمان، ابهام در زبان طبیعی و کج‌فهمی‌های زبانی مصرف کنندگان، درمانگران، مردم و در کل جامعه مرتبط با این مقوله است. یکی از راه‌های بنیادین خروج از این معضل، کاوشی فلسفی از رهگذر مطالعه واژگان این حوزه در چارچوب تحلیل زبانی است. زیرا فلسفه تحلیلی حاوی ظرفیت‌هایی در جهت کمک به رفع این کج فهمی‌ها است. این مقاله تلاشی است در جهت امکان سنجی و معرفی ظرفیت‌های فلسفه تحلیلی در ارتباط با موضوع سوء مصرف مواد مخدر و ارائه راهکار، تا با استخدام واژه‌شناسی تخصصی و رهیافت تحلیلی زبان، قدمی موثر در جهت تغییر نگرش نسبت به فهم موضوع برداشته شود. بنابراین، تلاش می‌شود تا نقطه تلاقی فلسفه تحلیلی و معضل سوء مصرف مواد مخدر، در چهار حوزه مورد بررسی قرار گیرد: 1- تجزیه ساختار پنهان زبان و رفع ابهامات ناشی از زبان طبیعی. 2- ارتباط بین معنا و کاربرد. 3- معرفت زبان و ساحت کنش‌های اجتماعی. 4- ارتباط بین حقیقت و کاربرد (نظریه‌های صدق).