مقدمه: امروزه، از معماری سبز به عنوان ابزاری برای ارتقای کیفیت محیط شهری، مصرف بهینه انرژی و نیز کاهش آلودگی‌ها نام برده می‌شود. هدف از این تحقیق، مدلسازی میزان مصرف انرژی در ساختمان‌های بلندمرتبه تحت سناریوهای چندگانه و با تاکید بر نمای ساختمان در معماری سبز می‌باشد.

 مواد و روش‌ها: ابتدا مولفه‌های مرتبط با نمای ساختمان‌های بلندمرتبه که در مصرف بهینه انرژی موثر هستند، در دو سبک معماری پارامتریک و سبز استخراج شدند. سپس، با استفاده از پنل خبرگان 15 نفره اقدام به اولویت‌بندی مولفه‌ها گردید. در گام سوم، با استفاده از داده‌های پرسشنامه و نرم‌افزار SPSS, 22 و ضریب همبستگی تحلیل آماری گردید. در گام چهارم، برای شبیه‌سازی از یک مدل فرضی ساختمان بلندمرتبه در نرم افزار راینو (RHINO Software) که به وسیله افزونه گرس هاپر (Grasshopper) به طور پارامتریک ساخته شده بود، استفاده شد. در انتها، در قالب سناریوهای چندگانه و شبیه‌سازی میزان مصرف انرژی تحلیل گردید.

نتایج و بحث: از بین 18 مولفه شناسایی‌شده مرتبط با اوریگامی، 4 عامل "رنگ"، "فرم بنا"، "موقعیت بازشوها" و "جنس مصالح" در مصرف بهینه انرژی نقش دارند. نتایج شبیه سازی نشان می‌دهد، میزان دریافت تابش سالیانه در مدل اولیه (حالت پایه) برابر با 2029,18 کیلووات ساعت می‌باشد. الگوی معماری پارامتریک، 8.34 درصد بیشتر از مدل اولیه تابش جذب کرده است. در الگوی معماری سبز میزان افزایش جذب انرژی خورشیدی 98/9 درصد بیشتر از حالت پایه بوده است. به علاوه، نرخ صرفه‌جویی مصرف انرژی نیز در الگوی معماری سبز 24/28 درصد بوده که نسبت به معماری پارامتریک (17/11 درصد) بوده است. از میان مولفه‌های موثر بر مصرف بهینه انرژی که در نماسازی سازه‌های بلند شهری کاربرد دارند، مولفه "جنس مصالح" با ضریب 130 بیشترین سهم را داشته و پس از آن مولفه‌های "رنگ مصالح" و "آلبدو" به ترتیب با ضرایب 120 و 110 قرار دارند. در انتهای این رده‌بندی نیز مولفه "تعداد بازشوها" با ضریب 40 قرار دارد.

نتیجه‌گیری: توجه بر مواردی نظیر جنس مصالح، رنگ مصالح، نوع پنجره‌ها، تعداد و موقعیت بازشوها، جنس و زاویه سایبان‌ها و ... می‌تواند میزان مصرف انرژی داخلی ساختمان را کاهش دهد و از طرف دیگر، با جذب انرژی حرارتی در فصل سرد سال، نیاز به انرژی را کاهش دهد.