آزمایش در شهرستان پلدختر واقع در منطقه میانکوه شرقی روستای چمشک در سال زراعی 97-1396 به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی (RCBD) با تنش خشکی در 4 مرحله رشدی گشنیز (ساقه دهی، گلدهی، تشکیل دانه و شاهد) بعنوان فاکتور اصلی و کود زیستی نیز در 4 سطح (شاهد، 50، 75 و 100 گرم در هکتار) بعنوان فاکتور فرعی بصورت آغشته سازی بذر اجراء شد. عدم اعمال خشکی (آبیاری معمول) بیش از سایر سطوح تنش در افزایش وزن خشک نقش داشت. شاهد (آبیاری معمول) دارای 1206 کیلوگرم در هکتار و سطوح تنش در مراحل ساقه دهی، گلدهی و تشکیل دانه به ترتیب 1088، 1095 و 1144 کیلوگرم در هکتار وزن خشک داشتند. بیشترین درصد، عملکرد و محتوی لینانول نیز از تنش در مراحل پایانی رشد (تشکیل دانه) و 100 گرم کود زیستی بدست آمد (به ترتیب برابر با 72/0 درصد، 38/21 کیلو گرم/هکتار و 3/517 گرم/میلی لیتر روغن). بنابراین در این آزمایش نتیجه گرفته شد که برای کاهش اثرات منفی تنش خشکی و افزایش کیفیت باید به مصرف کودهای زیستی توجه داشت. تفاصيل المقالة