در این پروژه, اثر پوشش عصاره گیاه مریم گلی در 3 تیمار (به ترتیب با غلظت های 1% ,2% و3% ) بر ویژگی های شیمیایی و میکروبیولوژیک فیله های تهیه شده از ماهی فیتوفاگ, طی دوره 14 روزه نگهداری در یخچال (4 درجه سانتی گراد) مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها در روز1، 4، 7، 10 و 14 نگهداری, مورد آنالیز شیمیایی شامل اسید تیوباربیتوریک (TBA) و مجموع بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N), میکروبی (بار باکتریایی کل) و بررسی میزان رطوبت, میزان اسیدیته (pH) و ظرفیت نگهداری آب (WHC) قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده، میزان بارهای نیتروژنی فرار در کلیه تیمارهای پوشش دهی شده در مقایسه با تیمار کنترل به طور معنی داری کاهش داشته است (05/0p<). روند افزایش اسیدتیوباربیتوریک طی دوره نگهداری در کلیه تیمارهای پوشش دهی شده بطور معنی داری نسبت به تیمار کنترل کمتر بود.در زمینه بار باکتریایی کل نیز کلیه نمونه های پوشش دهی شده به جز روز اول نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری حاوی بار باکتریایی کمتری بودند. بر اساس نتایج ارزیابی رطوبت تیمارها طی دوره نگهداری, در کلیه شاخص ها به غیر از روز 14 اختلاف معنی داری داشتند. در رابطه با ظرفیت نگهداری آب نمونه ها هم به غیر از روز چهارم اختلاف معناداری بین نمونه ها مشاهده نشد.در رابطه با میزان pH به غیر از روزهای 4 و 14 اختلاف معنی داری در روزهای مختلف بین شاخص ها دیده شد. در رابطه با آب تحت فشار نیز داده های بدست امده در بین تیمارهای آزمایش, اختلاف معنی داری را به غیر از روز چهارم آزمایش ندارد. با توجه به اینکه تیمار 3 ( تیمار پوشش دهی شده با پوشش عصاره مریم گلی3 درصد) در اکثر شاخص ها نسبت به سایر تیمارهای پوشش دهی شده، حائز امتیازات بالاتری بود لذا پوشش مذکور به عنوان بهترین تیمار در این پژوهش شناخته شده و به کارگیری آن جهت حفظ موثر خواص شمیایی و میکروبی فرآورده های غذایی در طول دوره نگهداری توصیه می شود. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر جهت بررسی امکان استفاده از پوشش خوراکی دو جزئی کازئینات سدیم و عصاره گیاه مرزنجوش روی چربی و شاخص های فساد اکسیداتیو ماهی کپور نقره ای در دمای یخچال انجام پذیرفت. این پوشش ها شامل: پوشش با کازیئنات سدیم و عصاره گیاه مرزنجوش با رقت 1 و 2 درصد و کازئینات سدیم فاقد عصاره بودند. همچنین جهت بررسی اثر پوشش ها، یک گروه به عنوان تیمار شاهد و فاقد پوشش در نظر گرفته شد. فیله ماهی ها در محلول آماده شده مربوط به هر تیمار غوطه ور شده و سپس در دمای اتاق قرار گرفته تا پوشش مناسب بر روی آنها ایجاد شود. اندازه گیری فراسنجه های شیمیایی مقدار FFA، TVN، TBA، PV و FAT در روزهای صفر، پنچ، ده و پانزدهم بر نمونه ها انجام شد. بر اساس داده های به دست آمده در مقادیر FFA، در روز صفر بین تیمارها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. ولی در روزهای پنجم، دهم و پانزدهم در بین تیمارها اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0p <). برای مقادیر TVN نیز در روز صفر بین تیمارها اختلاف معنی داری مشاهده نشد اما در روزهای پنجم دهم و پانزدهم، بین تیمارها اختلاف معنی دار وجود داشت (05/0p <). برای مقادیر TBAهم در روز صفر بین تیمارها از لحاظ آماری اختلاف معنی داری وجود نداشت اما این اختلاف در روز پنجم، دهم و پانزدهم بین تیمارها به صورت معنی داری مشاهده شد (05/0p <). همچنین در روز صفر برای مقادیر PV، بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود نداشت. در طی روزهای پنجم، دهم و پانزدهم بین تیمارهای اعمال شده اختلاف معنی دار مشاهده شد (05/0p < ). بر اساس داده ها، این روند برای مقادیر FAT، هم تکرار شد. تفاصيل المقالة

جهت بررسی اثر پوشش نایسین و عصاره گیاه رزماری (Rosmarinus officinalis) بر روی شاخص های حسی و فساد میکروبی ماهی قزل آلای رنگین کمان در شرایط نگهداری سرد از چهار گروه تیمار شامل: تیمار شاهد (فیله های بدون پوشش)، فیله پوشش داده شده با نایسین 1/0 درصد، فیله پوشش داده شده با نایسین 5/0 درصد و 1 درصد عصاره گیاه رزماری و فیله پوشش داده شده با نایسین 1/0 درصد و 2 درصد عصاره گیاه رزماری استفاده شد. آزمون های کنترل کیفی شامل آزمون های میکروبی؛ شمارش تعداد شمارش کلی باکتری ها، شمارش باکتری های سرماگرا و شمارش باکتری های اسید لاکتیک و ارزیابی های حسی؛ رنگ، بو و بافت هر 4 روز یک بار به مدت 12 روز انجام شدند. نتایج نشان دادند با افزایش زمان نگهدای تعداد کلی باکتری ها، باکتری های سرماگرا و باکتری های اسید لاکتیک و شاخص های رنگ، بو و بافت در تیمارهای شاهد افزایش معنی داری داشت (05/0P<). اثر پوشش با نایسین 5/0 درصد - 1 و 2 درصد عصاره گیاه رزماری بر تعداد کلی باکتری ها، باکتری های سرماگرا و باکتری های اسید لاکتیک و شاخص های رنگ، بو و بافت در طی دوره نگهداری معنی دار بود (05/0p < )، تیمارهای پوشش داده شده با نایسین 1/0، نسبت به دو تیمار فوق اثر قابل توجهی در کنترل فساد نمونه ها نداشت. بر اساس نتایج این پژوهش استفاده دوزهای بالاتر عصاره گیاه رزماری در افزایش زمان ماندگاری ماهی قزل آلای رنگین کمان در شرایط نگهداری سرد موثر است. تفاصيل المقالة

این مطالب پیش زمینه ای کوتاه در مورد مباحث تکثیر در خلیج فارس و دریای عمان می باشد. در آب های خلیج فارس و دریای عمان 18 گونه میگو شناسایی شده است. مهمترین گونه اقتصادی از نظر صید و صیادی، میگوی ببری سبز (Penaeus semisulcatus) می باشد که در بیشتر زیستگاه های خلیج فارس و دریای عمان یافت می شود، اما بیشترین پراکنش و صید آن در آبهای استان بوشهر می باشد. میگوی موزی(Penaeus (indicus که از نظر تجاری در رده دوم قرار دارد و بیشتر در آبهای استان هرمزگان صید می گردد. سایر گونه ها مثل میگوی سفید هندی (Penaeus indicus) و میگوی ببری سیاه (Penaeus monodon) علی رغم داشتن جثه درشت، به دلیل فراوانی اندک و محدودیت زیستگاه، مورد بهره برداری اقتصادی قرار نمی گیرند. تحقیقات مقدماتی تکثیر و پرورش میگو در ایران از سال 1363 شمسی (1984 میلادی) توسط مؤسسه تحقیقات شیلات ایران در پژوهشکده میگوی کشور مستقر در بوشهر انجام گردید. دستاوردهای این فعالیت های تحقیقاتی منجر به معرفی سه گونه مهم و تجاری میگوی ببری سبز، سفید هندی و وانامی به صنعت آبزی پروری کشور گردید. هکتار در شرق استان مازندران و سواحل استان گلستان شناسایی شده است. احداث 36 واحد مرکز تکثیر،6 واحد کارخانه تولید خوراک میگو و 30 واحد کارخانه عمل آوری بخشی از زیر ساخت های مورد نیاز صنعت تکثیر و پرورش میگو است که در این سال ها بوجود آمده است. میزان تولید میگوی پرورشی در کشور از 54 تن در سال 1373 به 250.5 تن در سال 1386رسیده است. حداکثر میزان تولید میگوی پرورشی در کشور در اوج فعالیت صنعت پرورش میگو در سال 1383 به 8930 تن رسیده که استان بوشهر با 5600 تن (63%)کل کشور در این امر پیشرو بوده است. توجه به تنوع گونه ای میگو با دید منطقه ای، تکثیر و پرورش گونه های با توان تولید بالا و مقاوم در برابر شرایط متنوع اکولوژیکی، مقاوم در برابر بیماری، سریع الرشد و افزایش تولید در واحد سطح از راهکارهای دستیابی به اهداف کیفی و کمی شیلات ایران در برنامه های توسعه ی کشور است. تفاصيل المقالة