در این پژوهش به بهینه سازی کلاسیک سبد سهام که در سال 1952 توسط هری مارکویتز ارائه شد پرداخته می شود. با این تفاوت که برای اندازه گیری ریسک از معیار فاستر-هارت استفاده می گردد. روشی نوین که در سال 2009 توسط فاستر و هارت در مقاله ای عنوان شد. این ریسک به رخدادهای دنباله چپ بسیار حساس است و به دنبال مصون نگه داشتن سرمایه گذار از خطر ورشکستگی است و به صورت تئوری حداقل سطح ثروتی بیان می شود که سرمایه گذار می بایست داشته باشد تا سرمایه گذاری در یک دارایی ریسکی به ورشکستگی وی منتج نشود. به همین منظور از قیمت سهام 34 شرکت بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 01/07/1391 تا 31/06/1396 استفاده شده است و سبدهای بهینه با استفاده از معیارهای فاستر-هارت، ارزش در معرض خطر، ارزش در معرض خطر شرطی، قدر مطلق انحرافات، واریانس و نیم واریانس به دست آمده اند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که در بازه زمانی فوق سبدهای بهینه بر اساس ریسک فاستر-هارت عملکرد مطلوب تری در مقایسه با سایر روش های نام برده دارد. تفاصيل المقالة