تهدیدات زیست‌محیطی به مثابه تهدیداتی امنیتی، از جمله مسائل نوظهوری هستند که امروزه به یکی از موضوعات عمده امنیت بین‌الملل تبدیل شده‌اند که از ابزار دیپلماسی زیست محیطی به منظور حل و فصل این قبیل تهدیدات یاری گرفته می‌شود. پژوهش حاضر با کاربست شیوه کیفی مبتنی بر گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه‌ای (اسنادی) و نیز استفاده از روش تحلیلی- توصیفی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و داده ها، در صدد پاسخگویی به این سوال است که دیپلماسی زیست‌محیطی بر مبنای چه سازوکارهایی در صلح‌سازی و حل و فصل تهدیدات امنیتی نوظهور که ماهیتی زیست‌محیطی داشته ایفای نقش می‌نماید؟ یافته‌های پژوهش مبیّن آن بوده است که دیپلماسی مذکور با سازوکارهایی چون: تعمیق روابط و ترغیب به همکاری‌های فرامرزی و بین‌المللی، تقویت مناسبات مبتنی بر همگرایی میان دولتها و بازیگران بین‌المللی، استانداردسازی در مسائل زیست‌محیطی، تعیین شیوه‌های حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات، تقویت ساختارهای موجود بین‌المللی در زمینه محیط‌زیست و افزایش قدرت مانور فنی و اطلاعاتی کشورها در برخورد با پدیده‌های زیست‌محیطی، در تلاش به منظور حل و فصل تهدیدات امنیتی نوظهور و تحقق صلح و امنیت زیست‌محیطی می‌باشد. از میان سازوکارهای مذکور، همگرایی با تثبیت دغدغه‌های امنیتی و زیست‌محیطی مشترک میان کشورها، ایجاد توازن در روابط خارجیشان و ایجاد اتحاد و همبستگی میان آنان، عالیترین جلوه و غایت دیپلماسی مذکور می‌باشد که نقش اساسی و مهمی را ایفا می‌کند.