سابقه و هدف: قارچ فوزاریوم گرامینه‌آروم عامل بیماری اسکب در گندم و سایر غلات دانه ریز است. زیرالنون (Zearalenone) و داکسی‌نیوالنول (Deoxynivalenol) مهمترین مایکوتوکسین های این قارچ هستند. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر اسانس‌های هل، سقز و میخک بر مهار رشد فوزاریوم گرامینه‌آروم و بیان برخی از ژن‌های موثر در زیست‌ساخت داکسی‌یوالنول انجام شد.مواد و روش‌ها: پس از کشت فوزاریوم گرامینه‌آروم در محیط Potato Dextrose Broth، حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) رشد قارچ تحت اثر اسانس‌ها با استفاده از روش میکروتیتر پلیت اندازه‌گیری شد. همچنین بیان ژن‌های TRI5، TRI6 و TRI14 با تکنیک Real-time PCR ارزیابی شد.یافته‌ها: اسانس هل کمترین مقدار MIC (100 میکرولیتر بر میلی‌لیتر) و اسانس‌های سقز و میخک بیشترین مقدار MIC 200 میکرولیتر بر میلی‌لیتر) را داشتند. اسانس هل با کمترین مقدار غلظت قارچ‌کشی (MFC) (200 میکرولیتر بر میلی‌لیتر) بالاترین خاصیت قارچ‌کشی روی فوزاریوم گرامینه‌آروم را داشت و اسانس‌های سقز و میخک بیشترین مقدار MFC (400 میکرولیتر بر میلی‌لیتر) را داشتند. میزان بیان ژن‌های TRI5، TRI6 و TRI14 به طور معنی‌داری توسط اسانس هل کاهش یافت.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که اسانس هل دارای خاصیت قارچ‌کشی و مهارکنندگی بر رشد قارچ فوزاریوم گرامینه‌آروم است و موجب کاهش میزان بیان ژن‌های TRI5، TRI6 و TRI14 موثر در تولید داکسی‌نیوالنول می گردند. تفاصيل المقالة

ویروس پالامپور پیچیدگی برگ گوجه فرنگی از بیماری‌های مهم ویروسی است که از برخی از مناطق کشور گزارش شده است. در این تحقیق تنوع ژنتیکی جدایه‌های این ویروس از منطقه سیستان و سفیدبالک ناقل آن بیمیزیا تاباسی با استفاده از تعیین ترادف بخشی از ژنوم آن‌ها تجزیه و تحلیل شد. برگ بوته‌های دارای علائم این ویروس و حشرات بالغ بیمیزیا تاباسی از شهرستان‌های منطقه سیستان در فصل پاییز 1398 جمع‌آوری شدند. ردیابی ویروس با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژن پروتئین پوششی در سه محصول خربزه، بادمجان و فلفل انجام شد. ترادف‌های نوکلئوتیدی ژن پروتین پوششی سه جدایه این ویروس از منطقه سیستان که از خربزه، بادمجان و فلفل جدا شده بودند یکسانی نوکلئوتیدی 99-92 درصد را با سایر جدایه‌های ویرس که قبلاً گزارش شده بودند نشان دادند. درخت تبارزایی ترسیم شده براساس ترادف ژن پروتئین پوششی نشان داد که جدایه‌های منطقه سیستان با جدایه‌های ایرانی گروه‌بندی می‌شوند. بادمجان و فلفل میزبان‌های جدیدی برای ویروس در ایران بودند. تجزیه و تحلیل تبارزایی بر اساس ترادف نوکلئوتیدی ژن زیر واحد شمارة 1 سیتوکروم اکسیداز میتوکندریایی نشان داد که نمونه‌های بیمیزیا تاباسی جمع‌آوری شده از منطقه سیستان به همراه سایر نمونه‌های بیمیزیا تاباسی ایرانی در گروه بیوتیپB قرار می‌گیرند. نمونه‌های سفید بالک شهرستان‌های زابل، زهک و هیرمند به ترتیب دارای یکسانی نوکلئوتیدی 100، 75/97 و 68/99 درصد با برخی از نمونه‌های سفید بالک استان فارس بودند. در این تحقیق جدایه‌های ویروس از منطقه سیستان با جدایه‌های ایرانی گروه‌بندی شدند و نمونه‌های بیمیزیا تاباسی جمع‌آوری شده از منطقه سیستان متعلق به بیوتیپ B بودند. تفاصيل المقالة