هدف: خودپنداره و تاب آوری ، نقش مهمی در سلامت زندگی فردی و اجتماعی دانشجویان دارد. هدف از این پژوهش، پیش بینی استرس ادراک شده بر مبنای خودپنداره و تاب آوری در امتحانات حضوری دانشجویان بعد از دو سال آموزش مجازی بود. روش پژوهش: این مطالعه تحلیلی-مقطعی بر روی دانشجویان مقطع کارشناسی روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال 1401 انجام گرفت. 383 نفر از داوطلبین واجد شرایط به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه وارد پژوهش شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن( 1983 )، پرسشنامه خودپنداره راجرز ( 1961) و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) بود. داده ها بعد از جمع آوری با استفاده از آمار توصیفی، آزمون پیرسون، t مستقل، ANOVA و رگرسیون خطی از طریق نرم افزار SPSS26 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین استرس ادراک‌شده و تفاوت خودپنداره واقعی و آرمانی در دانشجویان، رابطه مثبت و معنادار(742/0 r=) و همچنین بین استرس ادراک‌شده و تاب آوری، رابطه منفی و معنادار(405/0- r=) وجود دارد و تاب آوری و خودپنداره می توانند 5/57 درصد، از میزان استرس ادراک‌شده را پیش بینی ‌کنند.بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش ، خودپنداره و تاب آوری می توانند پیش بینی کننده میزان استرس ادراک شده در دانشجویان در مواقع امتحان باشند و بدین ترتیب با کار بر روی این دو متغیر، به کمک درمانهای مختلف روانشناختی می توان موجبات کاهش استرس ادراک شده را فراهم کرد. تفاصيل المقالة

معنویت و ادراک واقعیت، نقش مهمی در سلامت زندگی فردی و اجتماعی دارند. هدف از این پژوهش، مقایسه اثربخشی معنویت‌درمانی و واقعیت‌درمانی بر رفتار خودمراقبتی، افسردگی در بازماندگان کرونا بود. روش: پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون _ پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری کلیه بازماندگان کرونا در سال 1400 بودند. 45 نفر از داوطلبین واجد شرایط به روش نمونه‌گیری دردسترس به عنوان نمونه وارد پژوهش شدند. سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی معنویت‌درمانی و واقعیت‌درمانی و گروه گواه(هرگروه پانزده نفر )قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه افسردگی(بک، 1966)، پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی مرتبط با کرونا(پویان فرد و همکاران ، 1399)استفاده شد. پیش‌آزمون، پس آزمون و پس از شش ماه پیگیری، انجام پذیرفت. داده‌‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بون‌فرونی در محیط نرم افزار spss26‎ با سطح معناداری برابر 05/0 تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌‌ها: در پژوهش حاضر معنویت‌درمانی و واقعیت‌درمانی بر افسردگی (001/0P<) اثر کاهنده و بر خودمراقبتی (001/0=P) اثر افزاینده داشتند. اثر متقابل زمان*گروه‌ها موجب کاهش افسردگی (001/0P<) و افزایش خودمراقبتی (001/0P<) نسبت به گروه گواه شد. نتایج آزمون تعقیبی بون‌فرونی نشان داد که اثربخشی واقعیت‌درمانی بر خودمراقبتی، بیشتر از معنویت‌درمانی و معنادار است(031/0 =P) و هر دو درمان نسبت به گروه گواه از اثر بخشی بیشتر و معناداری برخوردار بودند. نتیجه گیری: بر اساس یافته‌‌های این پژوهش ، معنویت‌درمانی و واقعیت‌درمانی بر کاهش افسردگی و افزایش خودمراقبتی در بازماندگان کرونا مؤثر بودند. تفاصيل المقالة