هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین ساختار سررسید بدهی و محافظه‌کاری حسابداری با تأکید بر نقش هزینه‌های نمایندگی است. جامعۀ آماری پژوهش، شامل شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است و از میان آنها، تعداد 83 شرکت، طی سال‌های 1386 تا 1393 به‌عنوان نمونه، انتخاب و مورد پژوهش واقع شده است. برای سنجش ساختار سررسید بدهی از نسبت بدهی‌های بلندمدت به کلِّ بدهی‌ها و برای اندازه‌گیری محافظه‌کاری حسابداری، از دو مدل باسو (محافظه‌کاری شرطی) و مدل گیولی و هاین(محافظه‌کاری غیرشرطی) استفاده شده است. در این پژوهش، برای آزمون فرضیه‌های پژوهش، از مدل رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد، بین ساختار سررسید بدهی با محافظه‌کاری شرطی و غیرشرطی ارتباط معنادار و مثبت وجود دارد. همچنین، نتایج نشان داد، هزینه‌های نمایندگی بر ارتباط بین ساختار سررسید بدهی و محافظه‌کاری شرطی تأثیر معنادار و منفی دارد، ولی بر ارتباط بین ساختار سررسید بدهی با محافظه‌کاری غیرشرطی تأثیر معناداری ندارد تفاصيل المقالة