هدف این پژوهش، ارائه الگوی بومی پیشگیری از فساد اداری منابع انسانی در بخش عمومی ایران می‌باشد. پژوهش از نظر هدف کاربردی-توسعه‌ای و به روش کیفی از نوع اکتشافی انجام شده است. روش گردآوری داده‌ها، میدانی و ابزار جمع‌آوری داده‌ها، مصاحبه‌های ساختار نیافته بود که به‌صورت هدفمند و تا اشباع نظری صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل 16 نفر از خبرگان صاحب نظر بود و تحلیل داده‌ها از طریق سه روش کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA2020 انجام شد. نتیجه مصاحبه‌ها شامل 85 کد باز، 11 کد محوری و 5 کد انتخابی می‌باشد. سپس برای تعیین روایی و پایایی مقوله‌ها و مؤلفه‌های مدل از CVR و CVI و پایایی بازآزمون استفاده گردید. با توجه به نتایج یافته‌ها عوامل لایه کنترل سازمانی شامل 2 مقوله (بعد اخلاقی-تربیتی، بعد فرهنگی- حمایتی)، لایه خود‌کنترلی شامل 2مقوله (درونی‌سازی هنجارهای اجتماعی و ارزشی، درونی‌سازی فرهنگ جامعه)، لایه مکانیزم‌های کنترلی و نظارتی شامل 3 مقوله (مکانیزم عمومی، مکانیزم قانونی، مکانیزم اداری)، لایه اقدامات عملی شامل 2 مقوله (بعد سازمانی، بعد قانونی) و لایه اصلاحات شامل 2مقوله (مهندسی سازمانی، مهندسی آموزشی) شناسایی شدند. طبق یافته‌ها می‌توان گفت که مدل بومی پیشنهادی حاضر می‌تواند در پیشگیری از فساد در بخش عمومی ایران حائز اهمیت باشد، زیرا متناسب با ساختار و فرهنگ کشور به دست آمده‌اند. تفاصيل المقالة