AbstractThe purpose of this study is to investigate the impact of environmental quality and social capital on economic growth in Iran. So, this study, based on theoretical foundations, in addition to these variables, investigated the effects of various human capital indicators on Iran's economic growth during the period of 1973-92. The variables representing social capital included access to the Internet and telephone communication services. For human capital, literacy rate, enrollment rate in elementary school, as well as the number of students were used. It was also assumed that technology, in addition to workforce, would appear in the form of physical capital. The findings showed that physical capital was the most important factor in the growth of Iran's economy and its yield was 0.3-0.4. But a very small role was played by the variables of human capital and environmental capital. The role of social capital was also relatively acceptable and positive.Keywords: Growth Model, Social Capital, Environmental Capital, IranJEL Classification: O13, O47, R1 تفاصيل المقالة

ا
    این مطالعه با هدف ارزیابی نقاط قوت، ضعف، فرصت­ها و تهدیدهای مرتبط با فعالیت تعاونی‌های تولید کشاورزی و غیرکشاورزی جهت تأمین مالی خرد و ایجاد اشتغال در استان فارس انجام گرفت. داده­های مورد استفاده از راه تکمیل پرسش‌نامه در میان 40 نفر از مدیران عامل منتخب گرد­آوری و در تحلیل SWOT استفاده شد. اهمیت هر یک از عامل‌های اصلی و زیرعامل‌ها آن‌ها با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی تعیین شد. نتایج ماتریس ارزیابی داخلی و خارجی نشان دادند که هم اکنون تعاونی­ها در تأمین دو هدف تأمین مالی خرد و ایجاد اشتغال در موقعیت میانه قرار دارند. بر اساس یافته­های مقایسه زوجی مشخص شد فرصت­ها با 37 درصد دارای بالاترین اهمیت و ضعف­ها با وزن 31 درصد در رتبه دوم قرار دارند. در حالی که اهمیت نقاط قوت تنها 9 درصد بدست آمد و تهدیدها نیز وزنی کم‌تر از یک چهارم دریافت کردند. پس از تعیین نمره نهایی زیرعامل‌ها، راهبردهای انتخاب شده اولویت­بندی و سهم هر یک از زیرعامل‌ها در دست­یابی به راهبردها (چهار راهبردها) ارزیابی شد. بر اساس نمره جذابیت بدست­ آمده تفاوت میان راهبردها بسیار محدود بود. در تمامی راهبردها بالاترین مساعدت به فرصت­ها تعلق گرفت و در پایین­ترین سطح، نقاط قوت قرار گرفتند. هم‌چنین، به گونه نسبی اهمیت نقاط ضعف بیش‌تر از تهدیدها ارزیابی شد. دو زیرعامل "نیروی انسانی با تجربه و تحصیل­کرده" و "حمایت دولت از فعالیت­های تعاونی و اشتغال­زا" از زیرعامل‌های فرصت­ها و هم‌چنین، "نوسان و پایین بودن قیمت محصول" به عنوان مهم‌ترین تهدید و "نبود مکانیزم گرد­آوری پس­انداز اعضاء" به عنوان بازدارنده­ترین ضعف ارزیابی شدند. تفاصيل المقالة