فرایند ریزپوشانی پروبیوتیک ها در نمونه های غذایی به عنوان یک روش نوین برای افزایش زنده مانی و قابلیت تحمل پروبیوتیک های ریزپوشانی شده در شرایط نامطلوب محیطی ثابت شده است. با این حال تحقیقات در زمینه ترکیبات بهینه ریزپوشانی به منظور افزایش بقای باکتری های پروبیوتیک در مواد غذایی و شرایط شبیه سازی شده معده و روده ادامه دارد. هدف این پژوهش بررسی اثر حفاظتی عصاره های گیاهی اکالیپتوس، کاکوتی، آویشن و چای سبز بر زنده مانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (1643 PTCC)، لاکتوباسیلوس کازئی (1608 PTCC) و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم (1644PTCC) ریزپوشانی شده در دانک های آلژینات و پوشش داده شده توسط کیتوزان طی مدت نگهداری درون آب میوه های پرتقال، انار، سیب و کشمش می باشد. نتایج نشان داد که جمعیت باقی مانده از لاکتوباسیلوس کازئی ریزپوشانی شده با 0/05 درصد (w/v) عصاره آویشن به طور معنی داری بالاتر از باکتری های ریزپوشانی شده با عصاره کاکوتی و اکالیپتوس پس از 30 روز نگهداری بود. سپس این مقدار از عصاره آویشن برای ریزپوشانی باکتری ها قبل از تلقیح به آب میوه ها و مقایسه با عصاره چای سبز انتخاب گردید. پس از انبارمانی، عصاره های آویشن و چای سبز به طور قابل ملاحظه ای (05/0P < ) پایداری ریزدانک های پروبیوتیک را درتمامی آب میوه ها در مقایسه با نمونه های کنترل فاقد عصاره ارتقا داد. لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ریزپوشانی شده زنده‌مانی بهتری نسبت به بیفیدوباکتریوم بیفیدوم ریزپوشانی شده نشان دادند. تفاصيل المقالة