از مباحث مهم در حوزه فناوری اطلاعات، هک کردن سامانه‌های اطلاعاتی، یعنی یافتن نقاط ضعف امنیتی یک سیستم به‌منظور نفوذ و دسترسی به اطلاعات آن است که با انگیزه‌های مختلفی، همچون دفاع از امنیت، کنجکاوی و سود شخصی انجام می‌شود. با ملاحظه همین جهت است که هکرها به گونه‌های مختلفی، همچون کلاه‌سفید، کلاه خاکستری و کلاه‌سیاه طبقه‌بندی می‌شوند. هدف از انجام این پژوهش که به روش تحلیلی توصیفی و به استناد منابع کتابخانه‌ای انجام شده، بررسی مشروعیت هک ازنظر فقه اسلامی است. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که هک کردن با توجه به نیت و عملکرد هکرها حکم فقهی یکسانی ندارد. عملکرد هکرهای کلاه‌سفید مشروع، عملکرد هکرهای کلاه‌سیاه امری نامشروع و عملکرد هکرهای کلاه خاکستری نیز بسته به مورد می‌تواند مشروع یا نامشروع باشد. مهم‌ترین مؤلفه در تحلیل مشروعیت هک، مصلحت اهم و مهم‌ترین مؤلفه در عدم مشروعیت آن، عدم جواز تعدی به حقوق دیگران است. از این‌ رو، گرچه هک کردن از نظر حکم اولی حرام است؛ اما اگر برای رسیدن به مصلحت مهم‌تر، راهی جز هک کردن سامانه‌های اطلاعاتی وجود نداشته باشد، این عمل از نظر حکم ثانوی جایز است. تفاصيل المقالة