از گذشته، پیش بینی آینده و این که نظام جهانی با توجه به متغیرهای گوناگون آن، چه سمت و سویی خواهد داشت و بازیگران سیاسی و دولتمردان حاکم در راستای تامین منافع ملی و صیانت و حفاظت از استقلال و تمامیت ارضی خود به دنبال چه کنش یا واکنش هایی خواهند بود، همیشه به عنوان یک دغدغه و مسئله مطرح بوده و هست. بنابراین بازیگران عرصه بین الملل که همان کشورهای سیاسی می باشند، در جهت احقاق حقوق شهروندی شهروندان خود با سایر بازیگران به رقابت پرداخته و نوعی ستیز و مقابله نانوشته را دنبال می نمایند. لذا با عنایت به تلاش برخی کنشگران موثر از جمله چین، روسیه و اتحادیه اروپا برای شکل دهی به نظم حاکم بر عرصه بین الملل و یا تغییر و دگرگونی در آن، نگارنده را بر آن داشته تا با طرح چند سناریو، آینده نظم بین الملل در سال های منتهی به 2030 میلادی را با استفاده از روش سناریو پردازی در چارچوب نظری واقعگرایی، علت کاوی نماید. از این رو می توان پیش بینی کرد با عنایت به رشد فزاینده اقتصادی، نظامی، فضایی و سیاسی چین، در کنار رویکرد تهاجمی روسیه و ملی‌گرایی روز افزون اتحادیه اروپا، در پایان دهه سوم قرن بیست و یک میلادی ما نه تنها شاهد تنش ها و تغییراتی در نظم بین الملل خواهیم بود، بلکه نظام حاکم نیز از شکل و صورت کنونی خود که تک قطبی بوده به سوی یک نظام تک – چند قطبی با محوریت آمریکا و چند کانون تاثیرگذار از جمله چین، روسیه و اتحادیه اروپا تغییر مسیر خواهد داد. تفاصيل المقالة

چکیده بازیگران نظام بین‌الملل همواره پیش‌بینی آینده را امری لازم می‌دانند تا بلکه از این راه، هم کنش‌ها و هم واکنش‌های خود را تعیین کنند و هم مختصات آتی نظام جهانی را با هدف حفظ امنیت و منافع خود، مورد شناسایی قرار دهند. بنا به اذعان اندیشمندان روابط بین‌الملل پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، جهان عملاً به صورت تک‌ قطبی اداره شده و علی‌رغم حضور چین، روسیه و اتحادیه اروپا در برخی از رقابت‌های جهانی، هنوز هژمونی واشنگتن پا برجاست. نوشتار پیش‌رو در پاسخ به پرسش آینده نظم بین‌الملل در افق 2030 میلادی چگونه خواهد بود؟ تلاش کرده تا بر مبنای نظریه بازی‌ها نظم جهانی را پیش‌یینی کند. نگارندگان با بهره‌گیری از روش سناریوپردازی استدلال کرده‌اند که با توجه به تلاش مداوم دولت‌های پیش‌گفته و بازیگران جدیدی مانند هند و برزیل برای کسب قدرت در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی – امنیتی، نظم جهانی دچار تغییر خواهد شد. از سوی دیگر تلاشهای ایالات متحده آمریکا برای صیانت از هژمونی خود، سبب خواهد شد تا این بازیگر همچنان محوریت کانونی خود را حفظ نماید، در نتیجه می‌توان‌گفت نظام تک قطبی فعلی به نظام تک – ‌چندقطبی با محوریت کانونی فوق و چند کانون تاثیرگذار (چین، روسیه، اتحادیه اروپا، هند و برزیل) تغییر خواهد یافت. تفاصيل المقالة