پرستاران از مهم‌ترین ارکان بخش درمان هستند که با توجه به وضعیت شغلی، مسئول وظایف مهمی از قبیل مراقبت¬های روحی و روانی و جسمانی بیمار می¬باشند و فعالیت¬های فوق در صورت عدم رعایت اصول ایمنی و نیز آرامش و رفاه کاری، در بروز اختلالات جسمانی و روحی این قشر نقش بسزایی دارد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تکانشگری و تاب آوری با روابط بین فردی پرستاران شاغل در بیمارستان روانپزشکی ابن‌سینا مشهد انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه پرستاران بیمارستان روانپزشکی ابن‌سینا مشهد در سال 1402 تشکیل داد (حجم جامعه، 250 نفر). حجم نمونه پژوهش حاضر را 148 نفر از پرستارانی تشکیل داد که بر اساس جدول مورگان و گرجسی و به روش نمونه¬گیری هدفمند انتخاب شدند. برای گردآوری داده¬ها از پرسشنامه تاب¬آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، روابط بین فردی منجمی زاده (1391) و پرسشنامه تکانشگری بارت و همکاران (2004) استفاده شد. برای بررسي فرضیه‌های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم‌افزار 22– SPSS استفاده شد. یافته ها و نتایج پژوهش با توجه به مقدار B، بتا، t و سطح معني¬داري نشان داد بین تکانشگری با روابط بین فردی در پرستاران شاغل در بیمارستان روانپزشکی ابن‌سینا مشهد ارتباط معنادار منفی و معکوس و بین تاب‌آوری با روابط بین فردی ارتباط معناداری مثبت ومستقیم وجود دارد. (0/05>P ).