به­منظور برآورد کارایی فنی انگورکاران بخش مرکزی شهرستان دنا و بررسی تاثیر آبیاری قطره‌ای بر آن، ضمن تخمین تابع تولید کاب- داگلاس برای دو گروه از انگورکاران، با استفاده از روش حداکثر راست­نمایی عوامل اقتصادی- اجتماعی اثرگذار بر آن برشمرده شد. نتایج حاصل از تخمین تابع تولید انگورکاران دارای شبکه­ی آبیاری قطره­ای نشان از تاثیر نهاده­های سم، کود و ادوات بر تولید دارد. همچنین نتیجه آزمون فرض­ها جهت انتخاب مدل مناسب از نسبت حداکثر راست­نمایی از تاثیر مثبت تمامی متغیرهای اجتماعی و اقتصادی(سن، سطح تحصیلات، حضور در کلاس­های ترویجی، تعداد افراد تحت سرپرستی و شغل دوم) در کارایی فنی دارد. میانگین کارایی فنی این گروه از انگورکاران 71% برآورد گردیده است. همچنین برای گروه انگورکاران فاقد شبکه آبیاری قطره‌ای تخمین تابع تولید نشان از تاثیر تمامی نهاده­ها(کود، سم، ادوات و نیروی کار) بر تولید دارد. نتیجه­ی آزمون فرض­ها جهت انتخاب مدل مناسب از نسبت حداکثر راست­نمایی نشان از تاثیر منفی شغل دوم و تاثیر مثبت تعداد افراد تحت سرپرستی و حضور در کلاس­های ترویجی و بی­تاثیر بودن متغیرهای سن و سطح تحصیلات دارد.
 
طبقه­ بندیJEL:C12, C13, D21, Q12 تفاصيل المقالة

این پژوهش به بررسی متغیرهای کلان اقتصادی مانند نابرابری، رشد اقتصادی بر شاخص­های فقر در مناطق روستایی ایران پرداخته و از داده­های مربوط به دوره­ی زمانی (1388-1379) طرح هزینه- درآمد خانوارهای مناطق روستایی مرکز آمار ایران استفاده شده است. از جمله نتایج آن می­توان گفت فقر و نابرابری درآمد در طی برنامه­های توسعه تا حدودی کاهش یافته است. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش نابرابری و نرخ مشارکت اقتصادی درصد خانوارهای فقیر افزایش یافته است، اما افزایش نرخ پس­انداز شدیدا متغیر سرانه­ فقر را کاهش داده است و اثر رشد اقتصادی بر فقر بسیار ناچیز است.
 
طبقه­بندی JEL : C23, O15, R11 تفاصيل المقالة

    هدف از این پژوهش بررسی تأثیر بستر اجتماعی موجود و اقدامات اجرایی بر عملکرد مدیریتی شبکه آبیاری عقیلی در استان خوزستان است. در این راستا، با الگوی پنج­آی، بسترهای اجتماعی و شیوه اجرای برنامه اصلاحات به صورت کیفی تحلیل شد. برای ارزیابی تأثیر اصلاحات بر عملکرد مدیریتی، داده­های مربوط به شش شاخص عملکرد مدیریتی در دو مقطع زمانی 1384 و 1394 از تعداد 89 کشاورز شبکه عقیلی جمع­آوری و با واریانس چند متغیری دو عاملی تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد اصلاحات نهادی به جای احیاء و تقویت نظام بهره­برداری آبیاری اجتماع­محور در منطقه به سوی اصلاحات اقتصادی و فعالیت­های پیمانی گرایش یافته است. عملکرد شرکت آب­بران موجب افزایش قراردادهای آب، اطمینان بیش‌تر به دریافت به موقع آب و بهبود برابری در برخورداری از آب کشاورزی شد ولی در تحویل آب مورد نیاز به کشاورزان و تعمیر و نگهداری شبکه آبیاری تأثیری نداشته و رضایت‌مندی کشاورزان از خدمات آبیاری را فراهم نیاورده است. تفاصيل المقالة