این مقاله ابتدا با رویکرد نظری خود، در‌ زمینه نقش و اهمیت جایگاه راهبرد لی کوان یو در کمک به توسعه می‌پردازد؛ سپس شرایط و بسترهای اجتماعی و اقتصادی در روند شکل‌گیری دولت توسعه گرا را نشان می‌دهد. معمار بزرگ اصلاحات اقتصادی سنگاپور "لی کوان یو" لقب گرفته زمانی که وی در سال 1959 زمام حکومت را در دست گرفت. درآمد سرانه سنگاپور معادل 400 دلار بود، ولی هنگام کناره‌گیری از قدرت در سال 1990 این رقم به 12000 دلار رسانیده بود. این مقاله با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی درصدد است به تبیین چرائی و چگونگی راهبرد ژئواستراتژیک لی کوان یو در توسعه پایدار بپردازد. بر اساس یافته‌های این پژوهش مهم‌ترین نتایج راهبرد لی کوان یو-انسجام ملی، تثبیت اقتدار حکومت برای ایجاد قوانین و روش‌های کمک به دستیابی به تحول، غلبه برفساد، تحول در آموزش‌وپرورش امکانات کسب ‌وکار، جذب سرمایه‌گذاری خارجی، نهضت اقتصادی، ایجاد یک جامعه برخوردار از عدالت اجتماعی، نهضت صنعتی، قدرت رسانه‌ها، انتشار گسترده محصولات، است تفاصيل المقالة