در مقاله حاضر، عوامل و روندهای تعیین‌کننده در نظم امنیتی منطقه غرب آسیا در سه عرصه ساختارها، بازیگران و فرآیندها به‌عنوان پارامترهایی درهم‌تنیده و مرتبط با یکدیگر واکاوی می‌شود.چارچوب‌ نظری تحقیق بر موازنه همه‌جانبه با بهره‌گیری از دیدگاه استیون دیوید استوار است، بدین معنا که دولت‌ها نه‌تنها تهدیدات نظامی بیرونی را در محاسبات امنیتی خود مدنظر قرار می‌دهند بلکه به مخاطرات داخلی نیز اهتمام می‌ورزند. نگارندگان پس از بررسی ساختارهای تأثیرگذار بر نظم و امنیت منطقه، به تبیین نقش بازیگران فروملی، بازیگران فرامنطقه‌ای و بازیگران ملی می‌پردازند. سپس فرآیندهای تأثیرگذار بر نظم و امنیت غرب آسیا با تأکید بر اختلافات هویتی، فقر و نابرابری، بحران آب و اسلام‌گرایی مورد مداقه و واکاوی قرار می‌گیرد. مقاله در مبحث نهایی به تشریح الگوهای نظم و امنیت منطقه‌ای در غرب آسیا مشتمل بر دو الگوی پازلی و شطرنجی می‌پردازد که بازیگران دخیل در نظم امنیتی منطقه را در وضعیت سرگشتگی قرار داده‌ است.مقاله چنین نتیجه می‌گیرد که به دلیل عدم قطعیت و پیش‌بینی ‌ناپذیری پویش‌های منطقه‌ای، بی‌سامانی در فقدان اصل نظم‌دهنده، تکثر و تنوع بازیگران و فرآیند نامتعین و سیال،ترسیم آینده نظم و امنیت منطقه‌ای دشوار می‌نماید. به نظر می‌رسد در چنین شرایطی، ابتکاراتی چون ایجاد امنیت شبکه‌ای و منطقه قوی تنها راه خروج از وضعیت نابسامان فعلی باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز آن نیز از روش اسنادی و منابع معتبر اینترنتی استفاده شده است. تفاصيل المقالة

شبه جزیره کره به عنوان سرزمینی کهن و استراتژیک، جایگاه یکی از پیچیده ترین معماهای صحنه بین الملل است و عواملی چون تداوم شرایط جنگی به سبب عدم امضاء پیمان صلح و اکتفاء به یک پیمان آتش بس شکننده، ستیزه جویی مداوم ایالات متحده نسبت به کره شمالی و تلاش برای براندازی حکومت آن کشور باعث پیچیده تر شدن شرایط نظامی در آن سرزمین گردیده که به تبع آن منطقه شمال شرقی آسیا را نیز تحت تاثیر خود قرار داده است. ضمناً این دشمنی دیرپا باعث ایجاد پیمان های نظامی میان دو کره با قدرت های جهانی و منطقه ای گردیده است که به نوبه خود، تأثیر بسزایی در تعادل نظامی منطقه دارد. در این وضعیت، بالا گرفتن تنش ها میان کره شمالی و ایالات متحده در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ و افزایش تهدیدات و تحریکات طرفین در مواجهه با یکدیگر، لزوم بررسی دقیق وضعیت نظامی در شبه جزیره کره را بیش از پیش برجسته می نماید. شواهد پژوهش نشان می دهد، که از بعد کمیت، کره شمالی در بسیاری از فاکتورها نسبت به همسایه جنوبی خود برتری چشمگیری دارد، اما کره جنوبی به سبب هم پیمانی با ایالات متحده توانسته است کیفیت نیروهای نظامی خود را بسیار بالاتر ببرد. با این وجود، عواملی چون سلاح های غیرمتعارف و قدرت موشکی و هسته ای، تقابل احتمالی در شبه جزیره کره را بسیار خطرناک می نماید. تفاصيل المقالة