چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش اشعار ریتیمیک بر بهبود کارکرد حافظه فعال، کاهش لکنت و اضطراب کودکان مبتلا به لکنت زبان بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری بود. جامعه آماری، کودکان 12-6 سالة مبتلا به لکنت زبان مراجعه‌کننده به مراکز گفتار درمانی شهر اهواز در سال 1396 بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 30 نفر از آنان انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروه‌های آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند و به مقیاس سنجش شدت لکنت کودکان (رایلی، 2009)، آزمون تکرار ناکلمه (باریک‌رو و همکاران، 1390) و مقیاس اضطراب آشکار کودکان (رینولدز وریچموند، 1985) پاسخ دادند. گروه گواه در انتظار ماند و آموزش اشعار ریتمیک برای گروه آزمایش طی 16 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت هر هفته 2 جلسه اجرا شد؛ در پایان مداخلات درمانی و 2 ماه بعد، مجدداً آزمودنی‌های گروه‌های آزمایش و گواه، توسط پرسشنامه‌های پژوهش ارزیابی شدند. داده‌های با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش اشعار ریتیمیک باعث بهبود کارکرد حافظه فعال و کاهش شدت لکنت زبان و اضطراب کودکان مبتلا به لکنت زبان می‌شود (01/0>p) و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار می‌ماند (01/0>p). آموزش اشعار ریتیمیک با تقویت نقش نیمکره راست در کنترل زبان و افزیش شاخه‌های عصبی از طریق شکل‌دادن و فعال کردن قشر مغز منجر به بهبود کارکرد حافظه فعال و کاهش لکنت و اضطراب کودکان مبتلا به لکنت زبان می‌شود. تفاصيل المقالة