هدف از پژوهش حاضر اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت درمانی در تنظیم شناختی هیجان‌های منفی و سازگاری اجتماعی بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با انجام پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل و آزمون پیگیری صورت پذیرفت. گروه نمونه به صورت هدفمند از بین بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی شهرستان جم و شهرک‌‌های پردیس و نفت تعداد 32 نفر بصورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل انتخاب قرار گرفتند. گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت درمانی برای گروه‌های آزمایشی اجرا گردید، اما گروه‌های کنترل هیچ مداخله خاصی دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2006) و سازگاری سهرابی و سامانی (1390) بود. نتایج تحلیل کوواریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت، موجب کاهش تنظیم شناختی هیجان‌های منفی در آزمودنی‌های گروه آزمایش در مرحله پس آزمون گردیده است. همچنین گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت، موجب بهبود سازگاری شخصی، سازگاری اجتماعی، سازگاری تحصیلی، سازگاری شغلی و سازگاری خانوادگی در آزمودنی‌های گروه آزمایش در مرحله پس آزمون گردیده است. نتیجه کلی پژوهش نشانگر تایید کاهش تنظیم شناختی هیجان های منفی و افزایش سازگاری اجتماعی توسط گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت می باشد. به رغم مشکلات فراوانی که افراد مبتلا به اختلال افسردگی با آن درگیر هستند، خوشبختانه در سال‌های اخیر روش‌های درمانی مختلفی برای درمان و بهبود افسردگی بکارگرفته شده است. به ویژه شواهد در حال رشدی وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی کارآیی روش گروه درمانی در بهبود اختلال های روانپزشکی از جمله افسردگی است.رر تفاصيل المقالة

هدف این پژوهش مقایسه گونه شناسی خانواده در مدل فرایند و محتوا در خانواده های با تاب آوری بالا و پایین بوده است. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل؛ 6000 هزار نفر از والدین دانش آموزان مقطع راهنمایی ساکن در شهر شیراز در سال 1398 بودند. حجم نمونه پژوهش 361 نفر بود که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر مقیاس های فرآیند و محتوای خانواده سامانی (1387) و تاب آوری خانواده سیکبی (2005) بود. روایی پرسشنامه در پژوهش حاضر با استفاده از ضرایب همبستگی هر سوال با نمره کل محاسبه گردید و نشان داد که همه سوالات با نمره کل همبستگی معنی داری دارند. همچنین پایایی پرسشنامه ها در پژوهش حاضر با استفاده از ضرایب آلفای کرونباخ برای مقیاس خودگزارشی فرآیند خانواده 66/0، مقیاس خودگزارشی محتوای خانواده 86/0 و برای تاب آوری خانواده 95/0 بدست آمد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل وایانس و کای اسکوئر و با استفاده از نرم‌افزار 23 SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که بین گونه های خانواده با خانواده های با تاب آوری بالا و پایین تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین از میان زیرمقیاس های فرآیند و محتوا، در خانواده های سالم و ناسالم، محتوا مشکل و فرآیند مشکل مهارت مقابله دارای بیشترین مقدار میانگین و فضای زندگی دارای کمترین مقدار میانگین می باشند. بنابراین پیشنهاد می گردد با توجه به آموزش پذیر بودن عوامل فرایندی خانواده با آموزش خانواده ها در مورد این عوامل، گامی ارزشمند در کاهش مشکلات خانواده ها و به طبع آن افزایش تاب آوری والدین برداشت. تفاصيل المقالة

مقدمه: هدف این پژوهش مقایسه آسیب‏شناسی خانواده در مدل فرایند و محتوا در خانواده‏های با تاب‏آوری بالا و پایین بوده است. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل؛ 6000 هزار نفر از والدین دانش آموزان مقطع راهنمایی ساکن در شهر شیراز در سال 1398 بودند. حجم نمونه پژوهش 361 نفر بود که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر مقیاس های فرآیند و محتوای خانواده سامانی و تاب‏آوری خانواده سیکبی بود. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس و کای اسکوئر و با استفاده از نرم‌افزار 23 SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: یافته ها نشان داد که بین دو گروه خانواده با تاب‌آوری بالا و پایین در زیرمقیاس‎های شغل و تحصیلات، زمان برای با هم بودن، منابع مالی، ظاهر بدنی و منزلت اجتماعی و سلامت جسمی روانی تفاوت معناداری وجود دارد. در نهایت، مهارت مقابله، انسجام و احترام متقابل و باور مذهبی در خانواده با تاب‌آوری بالا بیش‌تر از خانواده با تاب‌آوری پایین می‌باشد ولی نمرات میانگین زیرمقیاس های تصمیم گیری و حل مسئله و مهارت ارتباطی در خانواده با تاب‌آوری پایین بیش‌تر از خانواده با تاب‌آوری بالا می‌باشد. نتیجه­گیری: الگوی خانواده بدون مشکل در کسب هدف ها، سودمند است و از کنشها به خوبی در سازگاری با موقعیت های جدید استفاده می‌کنند و در جهت سازماندهی استعدادهای خویش خوب عمل می‌کنند و افزون بر این، از محتوای خانوادگی سطح بالایی (مثل درآمد و شغل خوب، تحصیلات عالی، مسکن، سلامتی و غیره) برخوردارند. این گونه خانواده ها به عنوان یک سیستم تأثیر خوبی بر تربیت بچه‌هایشان در ایجاد و شکل گیری یک رابطه ی خوب، مقابله کردن با موقعیتهای  استرس زا، حل کردن مسئله، رضایت از زندگی، تصمیم گیری و غیره دارند. برعکس، خانواده مشکل دار به لحاظ محتوا و فرایند خانوادگی از کیفیت پایینی برخوردارند. بدین معنا که مهارت‌هایی از قبیل مهارت حل مسئله، تصمیمگیری، مقابله، انعطاف پذیری و ارتباطی در این گونه خانواده‌ها بسیار ضعیف است و از امکانات مناسبی نیز برای زندگی برخوردار نمی‌باشد. از الگوهای خانوادگی ناسودمند استفاده می‌کنند و تعاملات آن‌ها همراه با تنش و رفتارهای مرضی است. تفاصيل المقالة