پژوهش حاضر به بررسی مبانی فلسفی الگوی پرورش تفکر راهبردی دانشگاه سیستان و بلوچستان می‌پردازد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت گردآوری اطلاعات، توصیفی از نوع پیمایشی است که به روش آمیخته (کیفی و کمّی) انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی شامل 14 نفر از اساتید خبره و برجسته با مرتبه علمی دانشیار و استاد شاغل در دانشگاه سیستان و بلوچستان می‌باشد. که با تکنیک گلوله برفی بصورت هدفمند انتخاب شدند؛ و در بخش کمّی جامعه آماری شامل 369 نفر از اعضای هیئت‌علمی 12 دانشکده دانشگاه سیستان و بلوچستان با مرتبه علمی مربی، استادیار، دانشیار و استاد می‌باشند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان به تعداد 188 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای بر حسب دانشکده و مرتبه علمی انتخاب گردیدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاری و در بخش کمّی پرسشنامه محقق ساخته بود. یافته-های نشان داد مبانی فلسفی الگوی پرورش تفکر راهبردی مدیران دانشگاه سیستان و بلوچستان شامل 18 مؤلفه اصلی نگرش فلسفی، نگرش سیستمی و مفهومی، دوراندیشی و آینده نگری، ویژگی‌های رفتاری، عوامل انگیزشی، عوامل ساختاری، فرهنگ دانشگاهی، یادگیری سازمانی، تفکر انتقادی، محیط پیرامونی، محیط سازمان، تعارض سازمانی، تصمیم‌گیری هوشمندانه، اصلاح ساختارهای سازمانی، استعدادیابی و شایسته پروری، طراحی استراتژی-های خلاقانه، پرورش مدیران استراتژیست، ایجاد مزیت رقابتی می‌باشد. نتایج پژوهش نشان داد که مدیران دانشگاهی، باید دارای درکی کلی از محیط دانشگاه باشند، آنها باید خلاق بوده و دارای چشم اندازی برای آینده سازمان باشند. تفاصيل المقالة