یکی از اصطلاحات روانشناسی که وارد حوزة ادبیّات شده نوستالژی است. نوستالژی با این که تقریباً به تازگی در عرصه‌های هنر و علوم مختلف خودنمایی می‌کند امّا به هیچ وجه، نوظهور و نوپا نیست. به طور کلی آدمی هیچ‌گاه از وضع موجود و احوال زمانة خویش راضی نبوده است و هر کس به نوعی با این دلتنگی‌ها، روزگاری قرین بوده‌است.نوستالژی انواعی دارد که یکی از آن‌ها نوستالژی اجتماعی است.این نوستالژی در حوزة ادبیّات،نظر بسیاری از شعرا و ادبا و منتقدان را به خود جلب‌کرده‌است.یکی از شعرای توانمند معاصر که می‌توان اشعارش را از دیدگاه این نوع نوستالژی مورد بررسی قرار داد، فریدون مشیری است.به راستی که اشعار فریدون مشیری آیینة تمام‌نمای جامعه و روزگار شاعر است.این پژوهش با هدف تبیین مؤلّفه‌های نوستالژی اجتماعی و با بررسی و کندوکاو در اشعار فریدون مشیری، صورت‌گرفته‌است تا در پایان بتوان درک و تصویر درستی از روزگار شاعر و جامعة آن زمان داشت. تفاصيل المقالة