این پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي رفتاردرمانی تعدیل‌شده، درمان تعاملی والد-کودک و درمان مبتنی بر ذهنی¬سازی مادر-کودک بر بهبود نشانه‌های نافرمانی مقابله‌ای کودکان پیش¬دبستانی زنجان انجام شده است. چهارچوب پژوهش یک طرح نیمه¬آزمایشی بین گروهی چند متغیره با پیش‌آزمون و پس‌آزمون است. جامعه پژوهش کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر زنجان در سال 1399 بود که از میان آن‌ها تعداد 75 نفر نمونه به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در سه گروه 25 نفره جایگزین شدند. در این پژوهش پرسشنامه علائم مرضی کودکان استفاده شد. نتایج روش آماری t زوجی نشان داد که هر سه روش درمانی در کاهش علائم اختلال اثر¬بخش بودند (p≤./05). نتایج تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که بین سه روش درمانی در کاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله¬ای تفاوت وجود دارد (p≤./05). مقایسه گروه-های آزمایش حاکی از این است که تفاوت بین میانگین¬های گروه رفتاردرمانی تعدیل‌شده با درمان تعاملی والد و کودک (**07/1) و گروه درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی مادر و کودک (**64/1) معنادار بود (P<./001)؛ اما تفاوت گروه¬های درمان تعاملی والد کودک با درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی مادر و کودک (57/.) معنادار نیست (P=./13). تفاصيل المقالة