هدف این پژوهش بررسی تاثیر شخصیت پویا، توانایی های شناختی و ثبات هیجانی بر موفقیت کارراهه ذهنی از طریق نقش میانجی گر خودکارآمدی انجام شد. روش پژوهش، همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری می باشد و جامعه آماری پژوهش، مدیران زن سازمان های دولتی شهر اهواز بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس به تعداد 120 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه موفقیت کارراهه (Gattiker & Larwood, 1986)، پرسشنامه شخصیت پویا (Seibert et. al, 1999)، پرسشنامه توانایی‌های شناختی (Nejati, 2013)، پرسشنامه ثبات هیجانی برگرفته از مقیاس پنج عامل بزرگ شخصیت (Caprara et. al, 1993) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (Sherer, 1982) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج نشان داد شخصیت پویا و خودکارآمدی بر موفقیت کارراهه ذهنی و شخصیت پویا، توانایی های شناختی و ثبات هیجانی بر خودکارآمدی دارای اثر مستقیم معنی دار (001/0>p) است. همچنین اثر غیر مستقیم شخصیت پویا، توانایی های شناختی و ثبات هیجانی بر موفقیت کارراهه ذهنی با نقش میانجی گر خودکارآمدی نیز معنی دار (001/0>p) بود. بر این اساس می توان نتیجه گیری نمود که شخصیت پویا، هم بصورت مستقیم و هم از طریق خودکارآمدی بر موفقیت کارراهه ذهنی تاثیرگذار است. علاوه بر این توانایی های شناختی و ثبات هیجانی با میانجی گری خودکارآمدی، موفقیت کارراهه ذهنی را بهبود می‌بخشد. تفاصيل المقالة