این پژوهش با هدف بررسی نقش عدالت سازمانی بر رفتار خروج، غفلت و اعتراض پرخاشگرانه اجرا شد. جامعۀ آماری پژوهش، کارکنان مجتمع مس میدوک (شهربابک) در زمستان 1390 به تعداد 1092 نفر بود. نمونۀ پژوهش شامل 300 نفر از کارکنان این سازمان بود که با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل، شش سناریو برای دستکاری ادراک عدالت (ون یپرن، هاگدوم و زویرز پستما، 2000) و پرسشنامۀ 13 سؤالی رفتارهای مخرب (ون یپرن و همکاران، 2000) بود. داده‌ها از طریق تحلیل واریانس چندمتغیری ( MANOVA ) تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که بین میانگین رفتار خروج از سازمان در گروه بی‌عدالتی توزیعی و گروه بی‌عدالتی تعاملی، گروه بی‌عدالتی توزیعی و گروه عدالت تعاملی،گروه عدالت توزیعی وگروه عدالت تعاملی،گروه بی‌عدالتی رویه‌ای و گروه عدالت توزیعی، گروه بی‌عدالتی توزیعی و گروه عدالت تعاملی تفاوت معناداری وجود دارد (05 / 0 P < )، همچنین، بین میانگین رفتار غفلت و اعتراض پرخاشگرانۀ کارکنان در گروه بی‌عدالتی رویه‌ای و گروه بی‌عدالتی توزیعی، گروه عدالت رویه‌ای و گروه بی‌عدالتی توزیعی، گروه بی‌عدالتی توزیعی و گروه عدالت تعاملی، گروه عدالت تعاملی و گروه بی‌عدالتی توزیعی و گروه بی‌عدالتی تعاملی و گروه عدالت تعاملی نیز تفاوت معنادار وجود دارد (05/0 P < ). تفاصيل المقالة