بیماری‌های مزمن از جمله دیابت در کوتاه‌مدت با کاهش استقلال و تعامل فرد، بهزیستی ذهنی او را مختل نموده و مشکلاتی را به وجود می‌آورند. به نظر می‌رسد مثبت‌نگری در کمک به این بیماران، نقش مؤثری را داشته باشد. در این راستا، مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین نقش میانجی تاب‌آوری در رابطه‌ی بین مثبت‌نگری و بهزیستی‌ذهنی بیماران دیابتی شهرستان بناب انجام گرفت. این مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی به روش مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه‌ی آماری، کلیه‌ی اعضای فعال انجمن دیابت شهرستان بناب در سال 1397بودند. از این جامعه، 500 نفر با نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده‌ها به وسیله‌ی پرسشنامه‌ی ویژگی‌های روان‌شناسی مثبت‌نگر رشید (2008)، مقیاس تاب‌آوری کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه‌ی بهزیستی ذهنی وارویک ادینبورگ (2007) جمع‌آوری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS-v25 و LISREL-v8/8 با مدل‌سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان‌داد که مسیرهای مستقیم از مثبت‌نگری به بهزیستی‌ذهنی (۰5/۰>p ۲7/۰=β)، مثبت‌نگری به تاب‌آوری (۰۱/۰>p 83/۰=β) و تاب‌آوری به بهزیستی‌ذهنی (۰۱/۰>p 80/۰=β)، از نظر آماری معنی‌دار بود. همچنین مثبت‌نگری به طور غیرمستقیم از طریق تاب‌آوری نیز بر بهزیستی‌ذهنی تأثیرمثبت و معنادار داشت (۰۱/۰>p 66/۰=β). اگرچه به خاطر محدودیت‌ ها باید جانب احتیاط را نگه داشت، ولی به نظر می‌رسد توجه به مدل مثبت‌نگری، در برنامه درمانی و مشاوره‌ای بیماران دیابتی مفید باشد. تفاصيل المقالة