یکی از تفسیرهای مهمّ فارسی در قرن ششم هجری‌، تفسیر کشف‌الاسرار و عُدّة‌الابرار رشیدالدّین ابوالفضل میبدی است‌. وی از شاگردان خواجه عبدالله انصاری است و در تفسیر خود‌، تحت تأثیر آموزه‌های او قرار گرفته است‌.این تفسیر در سه نوبت النّوبة الاُولی ‌، النّوبة الثّانیة و النّوبة الثّالثة مورد تفسیر واقع شده است‌.در نوبت اوّل‌، معنی تحت الّلفظی آیه می‌آید که در این قسمت لغات و ترکیبات جالب توجّه فارسی در برابر نهاد کلمات عربی آمده است‌. در نوبت دوم‌، شأن نزول آیه‌، ناسخ و منسوخ بودن و تفسیر شرعی آن‌. و در نوبت سوم، تأویلات عارفانه بیان شده است‌.نگارنده در این رساله‌، کوشیده است تا به بررسی برابرنهادهای قرآنی‌، تعبیرات و ترکیبات حالب توجه در زبان هِرَوی بپردازد و ویژگی‌های دستوری از نوع افعال‌، اسامی‌، قیود‌، ضمایر و حروف بیان شود‌. و ابهاماتی که در تحقیقات قبلی آشکار شده‌، برطرف نماید و هدف از آن بیان کردن تازگی‌ها و کاربردهای ناب زبان فارسی در عصر خواجه عبدالله انصاری است که متروک و فراموش شده و استعداد اِحیا دارند‌، بیان شوند‌. ناگفته نماند که نگارنده در تحقیق و پژوهش خود‌، ناز شیوۀ توصیفی_تحلیلی بهره برده است. تفاصيل المقالة