توانمندسازی ساختاری سازه های قدرت و کنترل را در راستای بهره وری و ارتقاپذیری کارکنان به شکل بهینه ای به کار می گیرد. هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی پیشایندها و پسایندهای توانمندسازی ساختاری منابع انسانی اداره کل آموزش و پرورش استان گیلان یود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ نوع شناسی پژوهش در زمره پژوهشهای آمیخته با رویکرد کیفی و کمی در پارادایم قیاسی- استقرایی بود. جامعه آماری این پژوهش در بخش کیفی، اساتید دانشگاهی و خبرگان در حوزه مدیریت دولتی، مدیریت منابع انسانی و مدیریت آموزشی می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به تعداد 16 نفر انجام شد. جامعه آماری بخش کمی، مدیرانی میانی و ارشد اداره کل آموزش و پرورش استان گیلان می باشند که با استفاده از روش نمونه گیری غیراحتمالی دردسترس، حجم نمونه 36 نفر تعیین شد. داده های کیفی به دست آمده از مصاحبه ها با استفاده از نرم افزار 2020MaxQda و بخش کمی پژوهش با استفاده از روش دلفی فازی انجام شد. پیشایندها و پسایند های توانمندسازی ساختاری در قالب 24 عامل مشخص و سپس با استخراج این عوامل، از طریق پژوهش کمی اولویت بندی شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد تمرکز بر مسائل محوری، مدیریت افقی و استعداد گزینی مدون و شناسایی نقش های کلیدی، مهمترین پیشایندهای توانمندسازی ساختاری می باشند. از بین پسایندهای توانمندسازی ساختاری نیز ارتقای کیفیت زندگی کاری، تسهیل رشد کارکنان و توسعه قابلیت های پویا، مهمترین پسایندهای توانمندسازی ساختاری می باشند. تفاصيل المقالة