تعیین قیمت واقعی آب بر اساس ارزش ایجاد شده توسط این نهاده در تولید محصولات کشاورزی ضروری می­باشد. در بسیاری از مناطق جهان به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، ارزش اقتصادی بسیار بالای آب در مقابل هزینه­های تامین آب و عدم کنترل و مدیریت مناسب، باعث بهره­برداری    بی­رویه از آب­های زیرزمینی شده است. در مطالعه جاری اثر منفی ناشی از بهره­برداری بی­رویه، بر روی ارزش مالکیت آب برای کشاورز، در سال 1391، در دشت رفسنجان مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور با استفاده از روش پیمایشی و با تکمیل 110 پرسشنامه (روش نمونه­گیری خوشه­ای)، اطلاعات مورد نیاز به­دست آمد. سپس برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش رگرسیون و آنالیز واریانس استفاده شد. متوسط ارزش تعیین شده در این منطقه 7300 ریال برای هر متر مکعب آب به­دست آمد که با کمیت و کیفیت منابع آب ارتباط معنی­داری در سطح یک درصد داشت. در پایان مطالعه به منظور کاهش اثرات منفی ناشی از برداشت بی­رویه از آب­های زیرزمینی پیشنهاد شد تا ضمن کاهش تدریجی پروانه­های بهره­برداری از منابع آب، نسبت بهینه اقتصادی آب به زمین در مناطق فعلی پسته کاری و مناطقی که برای اولین بار برای کشت پسته اقدام می­نمایند، مورد توجه قرار گیرد. علاوه بر این در ارزیابی­های اقتصادی جهت کشت پسته در مناطق جدید به هزینه­ها و منافع اجتماعی توجه شود. راهکار دیگر برای برون رفت از شرایط فعلی در منطقه، ایجاد امکان مخلوط نمودن آب­های شور و شیرین و استفاده از سیستم­های آب شیرین کن می­باشد. تفاصيل المقالة

در اثر نهادینه شدن قانون هدفمندسازی یارانه‌ها، یارانه‌های پرداختی به محصولات کشاورزی دچار تغییراتی گردیده است. این تغییرات ضمن متاثر ساختن برخی متغیرهای اساسی مانند تقاضای محصولات کشاورزی، بهره‌وری کل عوامل تولید این بخش را نیز متاثر می­سازد. لذا در این مطالعه تاثیر یارانه‌های پرداختی به بخش کشاورزی و نیز بخش زراعت و باغبانی که سهم عمده ارزش افزوده بخش کشاورزی را به خود اختصاص داده است، در قالب مدل خودتوضیح برداری مورد بررسی قرار می­گیرد. در این مطالعه جهت محاسبه بهره‌وری کل عوامل تولید از شاخص مالم کوئیست و به منظور استخراج شوک‌های بهره‌وری از فیلتر هودریک- پرسکات استفاده شد. نتایج نشان داد که یارانه‌ها سبب کاهش شوک‌های منفی بهره‌وری هم در کل بخش کشاورزی و هم در زیر بخش زراعت و باغبانی می‌شود.
 
طبقه­بندیJEL :C22,Q1,Q28 تفاصيل المقالة

به منظور حفظ پایداری در منبع آبزی و حصول اهداف متعدد اقتصادی، بیولوژیکی، اجتماعی و سیاستی، مدیریت منسجم و برنامه‌ریزی در منابع آبزی، امری اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد. حضور گروههای ذینفع موجود در صنعت شیلات می‌تواند فرآیند تصمیم‌گیری و سیاست­گذاری را در دستیابی به اهداف متعدد تسهیل نماید. در این تحقیق با استفاده از روش برنامه‌ریزی چند معیاره (MCDM) و در قالب مدلهای(GP) فرآیند برنامه‌ریزی مدیریت شیلات به منظور تحقق همزمان اهداف گوناگون و با مشارکت گروههای ذینفع انجام پذیرفته است. نتایج تخمین مدل­های برنامه‌ریزی در دو سناریوی کوتاه مدت و بلندمدت به­دست آمده که در هر مدل به صورت انفرادی ترجیحات هر کدام از ذینفعان حاضر در صنعت شیلات و مشارکت«کل گروه­ها» به­دست آمده است.  به­طورکلی نتایج مشارکت «کل گروه­ها» درسناریوی کوتاه مدت و بلندمدت حاکی از کاهش فعالیت شناورها بوده است. کاهش درتعداد شناورهای رده بزرگ­تر(20-50 تن) و (50 تن به بالا) و  افزایش شناورهای ناوگان­های کوچک­تر و همچنین افزایش فعالیت در منطقه شمالی وکاهش فعالیت مناطق مرکزی و جنوبی از مهم­ترین نتایج به­دست آمده است. تفاصيل المقالة