مقدمه: پاروزنی (روئینگ) یکی از باسابقه ترین رشته‌های ورزشی است که رقابت‌های آن هر چهار سال یک بار در بزرگترین مسابقات جهانی یعنی المپیک برگزار می‌گردد. هدف این مطالعه بررسی اثر مصرف حاد مکمل بتاآلانین بر حداقل سرعت رسیدن به حداکثر اکسیژن مصرفی (vo2max) و حداکثر زمان فعالیت تا واماندگی (Tmax) در این سرعت و رکورد 6 دقیقه ای و تغییرات لاکتات خون پاروزنان حاضر در اردوی تیم ملی می‌باشد. مواد و روش‌ها: 15 پاروزن نخبه مرد (سن: 9/4±5/22، قد:3/8±8/186 سانتی متر، وزن: 4/9±3/80 کیلوگرم و چربی بدن: 7/2±8/8 درصد) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت نمودند. پس از تقسیم بندی تصادفی، آزمودنی‌ها در دو گروه دارونما و مکمل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها 4ساعت، 3 ساعت و 2 ساعت قبل از انجام آزمون 6 دقیقه ای فعالیت روی ارگومتر پاروزنی با ریتم آزاد، 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن بتاآلانین یا دارونما (گلوکز) را به صورت طرح متقاطع مصرف نمودند. از آزمودنی‌ها، آزمون 6 دقیقه پارو زدن روی ارگومتر و Tmax پاروزنی و مقدار لاکتات خون قبل و پس از آزمون 6 دقیقه گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمونt مستقل و SPANOVA استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق تفاوت بین‌گروهی متفاوتی را در تمامی متغیرها نشان نداد (05/0 p>)؛ جز Tmax که به مقدار معنی‌داری افزایش یافته بود. نتیجه گیری: مصرف مکمل بتاآلانین می تواند سبب بهبود رکورد پاروزنان و به تعویق انداختن خستگی ایشان گردد و تحمل ورزشکار برای افزایش زمان فعالیت تا واماندگی را ارتقا بخشد. تفاصيل المقالة

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین متناوب هوازی شدید ویژه فوتبال (هاف) بر زمان رسیدن به واماندگی (Tmax)، حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، حداقل سرعت رسیدن ورزشکار به حداکثر اکسیژن مصرفی (vVO2max) و آستانه بی¬‌هوازی (LTP2) بازیکنان حرفه¬ای فوتبال بود. بدین منظور 28 بازیکن فوتبال باشگاهی (میانگین سن 4±5/20 سال، وزن 2±8/69 کیلوگرم، قد 2/1±6/175 سانتی¬متر، توده چربی 7/1±59/11 کیلوگرم، توده بدون چربی 9/6±56/58 کیلوگرم، شاخص توده بدن kg/m2 3/4±56/17) به صورت هدفمند از میان بازیکنان تیم نیروی زمینی تهران، حاضر در لیگ یک کشور جام آزادگان انتخاب شده و به صورت تصادفی به دوگروه کنترل (14n=) و تجربی (14n=) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 6 هفته¬ تمرين متناوب هوازي شديد (هاف) به صورت 4 جلسه در هفته و شش دوره حركت با توپ بود، كه در مسير ويژة طراحي شده انجام گرفت. شدت پروتکل تمرینی در دو هفته اول 75%، در دو هفته دوم 85% و در دو هفته پایانی برابر با 90% ضربان قلب بیشینه بود. به منظور تحلیل نتایج با توجه به طرح تحقيق (پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل)، از آزمون تحلیل کواريانس براي مقايسه¬ بين گروه¬ها استفاده شد. سطح معنی¬داری 05/0P≤ در نظر گرفته شده و داده¬ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از بهبود معنی¬دار شاخص¬های اندازه¬گیری شده در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به ترتیب در مقادیر VO2max (023/0P=)، Tmax (027/0P=)، vVO2max (038/0P=) وLTP2 (041/0P=) می¬باشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می¬رسد، بعد از انجام 6 هفته تمرین تناوبی هوازی شدید ویژه فوتبال (هاف)، مقادیر شاخص¬های هوازی و بی‌هوازی در بازیکنان فوتبال افزایش می¬یابد. تفاصيل المقالة