دولت‌های مختلف سعی در افزایش مشارکت افراد در فعالیت‌های ورزشی دارند که یکی از راهکارهای اصلی آن‌ها علاقه‌مند کردن دانش آموزان مدارس به ورزش می‌باشد. تحلیل میزان علاقه به ورزش در دانش‌آموزان بر اساس بعد اجتماعی آن هدف این مقاله می‌باشد که بر اساس دو دسته‌بندی انفرادی و گروهی مورد بحث قرار گرفته است. روش تحقیق حاضر توصیفی و از نوع مقایسه‌ای می‌باشد که جامعه آماری تحقیق را دانش آموزان پسر و دختر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه‌ی دوم آموزش و پرورش ناحیه 2 ساری تشکیل داده‌اند. جمع‌آوری داده ها بر اساس پرسشنامه محقق ساخته بوده است. برای تحلیل داده-ها از آزمون آنوا استفاده گردید که یافته‌های تحقیق نشان داده است تفاوتی بین علاقه‌ی اجتماعی و ورزش انفرادی و گروهی را نشان نداده است. همچنین بین دو جنس زن و مرد تفاوتی مشاهده نگردید ولی دختران بیشتر از پسران علاقه‌ی اجتماعی به ورزش داشته‌اند. بر اساس یافته‌های تحقیق با ایجاد فضای ورزشی همگانی و کمتر رقابتی می‌توان بین علاقه‌ی اجتماعی و ورزش ارتباط برقرار کرد. تفاصيل المقالة