زمینه و هدف: انسان در طول تاریخ، همواره در محیط زیست تصرف کرده و آن را مطابق نیاز خود تغییر داده است. حفظ محیط زیست یک تلاش ملی است که نیازمند مشارکت همه مردم می باشد. بسیاری بر این باورند که مشکلات محیط زیستی در باورهای اجتماع در این خصوص ریشه دارد. روش بررسی: تحقیق توصیفی پیمایشی حاضر باهدف سنجش تأثیر عوامل فردی و اجتماعی بر نگرش خانوارهای روستایی در خصوص محیط‌زیست صورت گرفت. جامعه آماری تحقیق، کلیه خانوارهای روستایی شهرستان مریوان بودند (11228N= ) که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه‌ای برابر با 250 نفر محاسبه و از طریق روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب و موردمطالعه واقع شدند. سرمایه اجتماعی، نگرش و دانش محیط زیستی از طریق شاخص سازی ترکیبی سنجیده شدند و از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اکثریت روستاییان (8/90 درصد) دارای نگرشی مساعد و مثبت در خصوص محیط زیست هستند. دانش 2/85 درصد از پاسخگویان در خصوص محیط زیست در سطح زیاد بود. سرمایه اجتماعی از دید اکثریت روستاییان در سطح متوسطی وجود داشت. تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد که چهار متغیر دانش، مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی و استفاده از منابع اطلاعاتی 41 درصد نگرش رستاییان در خصوص محیط زیست را تبیین می‌کنند. بحث و نتیجه گیری: نگرش افراد یکی از مباحث پایداری و حفاظت از محیط زیست است. با توجه به مساعد بودن نگرش روستاییان و بالا بودن دانش آنها پیشنهاد می گردد که مسئولان نشست های عمومی را با حضور فعال تر روستاییان برگزار کنند. تفاصيل المقالة