در شرکت هایی که افشای ریسک آنها محافظه کارانه است برای افشای اخبار خوب مرتبط با ریسک تأییدپذیری بیشتری لازم بوده و برای افشای اخبار بد ریسک، استاندارد پایین تری از تأییدپذیری لازم است. هدف از این پژوهش، ارائه مدلی برای سنجش محافظه کاری در افشای ریسک با در نظر گرفتن ویژگی های خاص شرکت ها می باشد. جامعه آماری پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و دوره زمانی پژوهش از ابتدای سال 1388 تا پایان سال 1397 می باشد. برای این منظور و با استفاده از رابطه نامتقارن بین ریسک نامطلوب و لحن افشای ریسک، مدلی برای سنجش محافظه کاری در افشای ریسک ارائه شد. برازش این مدل نشان داد که مدیران شرکت ها در افشای ریسک های شرکت محافظه کارانه عمل می کنند. همچنین به منظور ارائه مدلی برای سنجش محافظه کاری در افشای ریسک برای یک شرکت در یک دوره زمانی خاص، پس از آزمون های لازم برای تشخیص ویژگی های تأثیرگذار بر محافظه کاری در افشای ریسک، سه ویژگی اهرم مالی، فرصت های رشد و مالکیت نهادی به مدل اولیه سنجش محافظه کاری اضافه شد و این مدل بر اساس ویژگی های خاص شرکت ها تعدیل گردید. برازش این مدل نشان داد که اهرم مالی و فرصت های رشد، محافظه کاری در افشای ریسک را افزایش داده و مالکیت نهادی منجر به کاهش محافظه کاری در افشای ریسک می شود. تفاصيل المقالة