مقدمه و هدف: مصرف امروزه به یکی از مهمترین مفاهیم جامعه بدل شده است که تأثیرش بر حیات شهری ممکن است در قالب نوعی احساس باشد، که این احساس باعث تعلق‌فرد به مصرف و فضای مصرفی می شود. از این‌رو هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی گسست و سردرگمی معماری معاصر ایران از طریق عوامل فرهنگی، سیاسی و اجتماعی است. روش تحقیق: روش تحقیق پژوهش حاضر کیفی-کمی است. و راهبرد پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی می‌باشد شیوۀ گردآوری اطلاعات به‌صورت مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی با ابزار مصاحبه و پرسشنامه است. ضمن آنکه نتایج بااستفاده از نرم‌افزار Spss تحلیل شده‌اند. یافته‌ها: معماری، نمایشی معماری است که بسیار عامه‌پسند می‌باشد و درآن کلیۀ عناصر معماری تنها جهت خودنمایی و صرفاً به‌صورت تقلیدی از دیگر سبک‌ها و معماری دیگر کشورها نمود پیدا کرده‌اند. بی‌آنکه ارتباطی با فرهنگ، هویت و الگوهای معماری اصیل منطقه خود داشته باشد. به‌گونه‌ای شفاف نظیر آن چیزی که در کشورمان و در جامعه امروزی آشکار شده است. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که عوامل سیاسی و فرهنگی بعد از انقلاب به‌شدت بر روند شکل‌گیری ساختمان‌های مسکونی این مناطق تأثیر گذاشته‌اند و سال‌به‌سال چهره این بناها از فرهنگ و هویت بومی خود فاصله بیشتری گرفته است و به‌سمت غرب و نوگرایی رفته است. در این راستا مسئلۀ جهانی شدن نیز بی‌تأثیر نبوده است. در ایران و پس از انقلاب گرایش ویژه‌ای به فرهنگ پست‌مدرن شکل گرفت که نتیجۀ مستقیم جهانی شدن است. فرهنگ پست مدرن در ضدیت با روایت‌های کلان است و هویت را از شکل کلان به هویت‌های نسبی، خرد، بومی و منطقه ای تبدیل می‌کند که در دنیای معاصر فرهنگ جهانی به‌صورت اختلاط فرهنگی شکل می‌گیرد. بنابراین فرهنگ‌های جهانی غیرغربی که هنوز دچار کمبود آفرینش نظری هستند، معضل‌های وجودی تفکر غربی را به‌نمایش می‌گذارند، که این روند به‌خوبی در بناهای این مناطق به‌چشم می‌خورد. تفاصيل المقالة