بررسی فقهی حقوقی ضمانت اجرای کیفری شرط عدم طلاق
الموضوعات :
آموزه های فقه و حقوق جزاء
امین نجفیان
1
,
مصطفی غفوریان نژاد
2
1 - استادیار گروه فقه و حقوق دانشگاه علوم اسلامی شهید محلاتی، قم، ایران
2 - استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی موسسه آموزش عالی حکیم طوس، مشهد، ایران
تاريخ الإرسال : 20 الثلاثاء , رمضان, 1444
تاريخ التأكيد : 17 الأربعاء , ذو الحجة, 1444
تاريخ الإصدار : 04 الخميس , ذو الحجة, 1444
الکلمات المفتاحية:
شرط عدم طلاق,
تحدید حق طلاق,
ضمانت اجرای تحدید حق طلاق,
ضمانت اجرای کیفری تخلف از شرط عدم طلاق,
ملخص المقالة :
تاریخ دریافت: 1402/01/22 تاریخ بازنگری: 1402/03/22 تاریخ پذیرش: 1402/04/14 بر اساس آیات و روایات، حق طلاق در اختیار مرد است که گاه، برخی از مردان از این حق، به سوء، استفاده می کنند. برای جلوگیری از سوء استفاده از حق طلاق، می توان به صورت قراردادی حق طلاق مرد را ذیل عقد نکاح و به صورت شرط ضمن عقد، محدود کرد. در مشروعیت تحدید قراردادی حق طلاق زوج به صورت شرط فعل، تردید وجود ندارد؛ به این معنا که زوج متعهد می گردد جز در موارد خاص، از قبیل: نافرمانی و یا ناتوانی زوجه از مسائل خاص زناشویی، همسر خویش را طلاق ندهد. شرط عدم طلاق، ضمن عقد نکاح، شرط ترک فعل حقوقی است؛ زیرا طلاق، یک عمل حقوقی و شرط ترک آن، شرط ترک فعل حقوقی است؛ لذا به لحاظ مدنی و کیفری، می تواند از ضمانت اجرا برخوردار گردد. می توان غیر از ضمانت های اجرای مدنی، از قبیل: جبران خسارت معنوی، بطلان و عدم نفوذ فعل و اقدام برای متخلف از شرط عدم طلاق، ضمانت اجرای کیفری، همانند: تعزیر مالی، عدم ثبت طلاق را نیز مورد توجه قرار داد. پژوهش حاضر، به بررسی این دسته از ضمانت اجرای کیفری شرط عدم طلاق می پردازد.
المصادر:
قرآن کریم، (ترجمه ناصر مکارم شیرازی)
بحرانی، یوسف بن احمد، (1367)، الحدائق الناضرة فی أحکام العترة الطاهرة، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
پور رضا، مهدی؛ الله وردی، فرهاد؛ نبی پور، محمد، (1402)، «آسیب شناسی شیوه رسیدگی به دلایل در محاکم کیفری»، آموزههای فقه و حقوق جزاء، سال دوم، شماره: 1، ص23-44.
حائرى، سید کاظم، (1423 ق)، فقه العقود، قم، مجمع اندیشه اسلامی.
حرعاملی، محمد بن حسن، (1409 ق)، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل البیت(ع).
حکیم، سید محمد سعید، (1410 ق)، منهاج الصالحین، بیروت، دار التعارف للمطبوعات.
حلی، جعفر بن حسن، (1409 ق)، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، تهران، انتشارات استقلال.
حلی، حسن بن یوسف، (1413 ق)، قواعد الاحکام فی معرفة الحلال و الحرام، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
خلخالی، سید محمد مهدی، (1427 ق)، فقه الشیعة - کتاب الاجارة، تهران، انتشارات منیر.
خمینی، سید روح الله، (1421 ق)، کتاب البیع، قم، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).
خوئی، سید ابوالقاسم، (1413 ق)، المستند فی شرح العروة الوثقی، کتاب الاجارة، قم، انتشارات علمیه.
خویى، سید محمد تقى، (1414 ق)، الشروط أو الالتزامات التبعیة فی العقود، بیروت، دار المورخ العربی.
شهید ثانی، زین الدین بن علی، (1413 ق)، مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، قم، مؤسسه معارف اسلامی.
طباطبایی، سید علی، (1404 ق)، ریاض المسائل فی تحقیق الأحکام بالدلائل، قم، مؤسسه آل البیت(ع).
طوسی، محمد بن حسن، (1365)، تهذیب الاحکام، تهران، انتشارات اسلامیه.
طوسی، محمدبن حسن، (1387 ق)، المبسوط فی فقه الامامیة، تهران، انتشارات مرتضوی.
طوسی، محمد بن حسن، (1390 ق)، الإستبصار فیما اختلف من الأخبار، تهران، انتشارات اسلامیه.
کاشانی، رضا، (1409 ق)، تعلیقة شریفة علی بحث الخیارات و الشروط من کتاب المتاجر للشیخ، قم، کتابخانه مدنی کاشانی.
کلینی، محمد بن یعقوب، (1407 ق)، الکافی، تهران، انتشارات اسلامیه.
سیفی مازندرانی، علی اکبر، (بیتا)، دلیل تحریر الوسیلة - احکام الأسرة، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره).
محقق داماد، سید مصطفی، (1383)، قواعد فقه، تهران، مرکز نشر علوم اسلامی.
مشکینی اردبیلی، علی، ( 1418 ق)، الفقه الماثور، قم، نشر الهادی.
مهرپور، حسین،(1379)، مباحثی از حقوق زن، تهران، انتشارات اطلاعات.
میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، (1427 ق)، رسائل میرزای قمی، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
نجفی کاشف الغطاء، محمد حسین،(1422)، تحریر المجلة، نجف، مکتبة النجاح.
25. نجفى، محمد حسن، (1404ق)، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، بیروت، دار إحیاء التراث العربی.
_||_
