مدل مشارکت ذینفعان در توسعه کارآفرینی گردشگری شهر یزد
الموضوعات :
فائزه السادات میرفخرالدینی
1
,
سید رضا بهادری
2
1 - استادیار رشته مدیریت گردشگری، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
2 - دانش¬آموخته دکتری گردشگری، دانشکده حسابداری و مدیریت، پردیس دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: مدل مشارکت ذینفعان, مشارکت ذینفعان, کارآفرینی, کارآفرینی گردشگری.,
ملخص المقالة :
تحقیقات نشان داده است که مشارکت ذینفعان در راستای توسعه کارآفرینی¬¬ها از اهمیت شایانی برخوردار است. بر همین مبنا تحقیق حاضر با هدف ارائه مدل مشارکت ذینفعان در توسعه کارآفرینی¬های گردشگری شهر یزد صورت پذیرفت. بر مبنای مدل پژوهش، پرسشنامه¬ای طراحی و داده¬ها با استفاده از نرم‌افزار اسمارت پی¬ال¬اس تحلیل شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی و آزمون¬های مرتبط نیز نشان داد مدل از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و در نهایت مدل مشارکت ذینفعان در توسعه کارآفرینی گردشگری شهر یزد مورد تأیید قرار گرفت. ابعاد و مؤلفه¬های مدل مشتمل بر بعد اقتصادی(مؤلفه¬های تسهیلات اقتصادی، تعاون اقتصادی، وضعیت اقتصادی، مشارکت در اقتصاد)، اجتماعی فرهنگی (مؤلفه¬های باورها، سرمایه اجتماعی، فرهنگ سازی، ارزش¬ها)، نهادی سیاسی (مؤلفه¬های قوانین و مقرات، حیطه قدرت، اراده سیاسی، دیپلماسی خارجی) روانشناختی (مؤلفه¬های ویژگی¬های شخصیتی، نگرش فردی) و بعد تکنولوژیک و جغرافیایی-محیطی است که به صورت مستقیم در مدل در نظر گرفته شده است.
1- بهادری، س.ر.؛ قادری، ا.؛ کروبی، م.؛ حسینی، س.(1401). شناسایی ابعاد و مؤلفه‌های مشارکت ذینفعان در توسعه کارآفرینی گردشگری. فصلنامه علمی پژوهشی مدیریت کسب و کار بین‌المللی.
2- جباری، گ. و هاشمی، س. س.(1401).شناسایی الگوهای ذهنی کارآفرینان گردشگری نسبت به کارآفرینی پایدار گردشگری با استفاده از روش کیو (موردمطالعه: استان همدان). فصلنامه گردشگری و تو.سعه. دوره 11، شماره 4 -صفحه 185-197
3- شفیعی ثابت، ن. و هراتی فرد، س. (1398). توانمندسازی ذینفعان محلی برای مشارکت در توسعه پایدار گردشگری با نقش میانجی اثرات ادراک شده از گردشگری. برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، 8(29 )، 71-90.
4- طباطبائی، س.، مطهری نژاد، ح. و تیرگر، ه. (1395). اعتباریابی ابزار سنجش هویت معلمی پزشکان مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزیی (PLS). گام‌های توسعه در آموزش پزشکی (STRIDES IN DEVELOPMENT OF MEDICAL EDUCATION)، 13(6)، 553-567. https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=295759
5- طباطبائی، س.س.، جهانگرد، ح. (1395). تحلیل ساختاری خودکارآمدی تصمیم‌گیری مسیرشغلی بر اطمینان تصمیم‌گیری مسیرشغلی با میانجی‌گری مهارت‌های آمادگی فرصت‌یابی حرفه‌ای. فصلنامه علمی پژوهشنامه تربیتی دانشگاه آزاد واحد بجنورد، 11(47)، 85-112.
6- نوروزی، م.؛ موسی خانی، م و سبحانی، ع. (1401). طراحی الگوی مشارکت ذینفعان در توسعه کارآفرینی دانشگاهی در ایران (مورد مطالعه: دانشگاه آزاد اسلامی). پژوهش‌های مدیریت راهبردی، دوره 28، شماره 86، صفحه 157-173
7- یوسفی، س. و شفیعی، ن.(1400). توانمندسازی ساختاری ذینفعان روستایی برای مشارکت در فراگرد کارآفرینی با نقش میانجی اثرات ادراک شده از توسعه کارآفرینی. نشریه پژوهش‌های دانش زمین » دوره 12، شماره 46
8- Ateljevic، J. and Page، S.J. Eds. (2009). Tourism and entrepreneurship .Routledge.
9- Archie B. Carroll;Ann K. Buchholtz. (2008). Business and Society: Ethics and Stakeholder Management. Cengage Learning
10- Bourne، L.، & Walker، D. H. (2006). Visualizing stakeholder influence—Two Australian examples. Project Management Journal، 37(1)، 5-21.
11- Carroll، A.B. and Buchholtz، A.K. (2006) Business & Society: Ethics and Stakeholder Management (6th edn). Mason: Thomson South-Western.
12- Charleen، T.، Kumbirai، M.، & Forbes، K. (2014). Collaboration and stakeholder involvement for tourism development in Zimbabwe. International Journal of Advanced Research in Management and Social Sciences، 3(1)، 1-9.
13- Dabbles، H.(2000). Tourism & Small Enterprises & Community Development، Tourism & Sustainable Community Development، Edited | By Derek Hall & Greg Richards.
14- Elias، A. A.، Cavana، R. Y.، & Jackson، L. S. (2002). Stakeholder analysis for R&D project management. R&D Management، 32(4)، 301-310.
15- Tenenhaus، M.، Vinzi، V.، Chatelin، Y.، et al. (2005) PLS Path Modeling. Computational Statistics & Data Analysis، 48، 159-205. https://doi.org/10.1016/j.csda.2004.03.005.
16- Fontaine، C.، Haarman، A.، & Schmid، S. (2006). The stakeholder theory. Edlays education، 1، 1-33.
17- Heslinga، J.، Groote، P.، & Vanclay، F. (2019). Strengthening governance processes to improve benefit-sharing from tourism in protected areas by using stakeholder analysis. Journal of Sustainable Tourism، 27(6)، 773-787.
18- Isenberg، D (2011) When big companies fall، entrepreneurship rises، Harvard Business Review، http://blogs.hbr.org/2013/03/when-Big companies-fall-entrep/
19- Jafarpanah، M (2019) Entrepreneurship is the engine of development، Sharif Publications، first edition.
20- Kolk، A.، & Pinkse، J. (2006). Stakeholder mismanagement and corporate social responsibility crises. European management journal، 24(1)، 59-72.
21- Khattab، I.، & Al-Magli، O. O. (2017). Towards an integrated model of entrepreneurship ecosystem. Journal of Business & Economic Policy، 4(4)، 80-92.
22- Kumera Habtamu Bekana(2023). Stakeholders’ involvement in Tourism Development for Poverty Alleviation: The Case of Suba Forest، Ethiopia. International Journal of Science and Qualitative Analysis. Vol. 9، No. 1، pp. 12-22. doi: 10.11648/j.ijsqa.20230901.12
23- Luyet، V.، Schlaepfer، R.، Parlange، M. B.، & Buttler، A. (2012). A framework to implement stakeholder participation in environmental projects. Journal of environmental management، 111، 213-219.
24- Lemmetyinen، A.، & Go، F. M. (2009). The key capabilities required for managing tourism business networks. Tourism Management، 30(1)، 31–40.
25- Maiden، J. A. (2008). Participation in sustainable tourism development: Stakeholders & partnership working. Cardiff University (United Kingdom).
26- Partridge، K.، Jackson، C.، Wheeler، D.، & Zohar، A. (2005). The Stakeholder Engagement Manual. Volume 1: The Guide to Practitioners’ Perspectives on Stakeholder Engagement. Stakeholder Research Associates Canada Inc.
27- Rowe، G.، & Frewer، L. J. (2005). A typology of public engagement mechanisms. Science، Technology، & Human Values، 30(2)، 251-290.
28- Roxas، F. M. Y.، Rivera، J. P. R.، & Gutierrez، E. L. M. (2020). Mapping stakeholders’ roles in governing sustainable tourism destinations. Journal of Hospitality and Tourism Management، 45، 387-398.
29- Smith، E. (2008). Certain Factors Influence Entrepreneurial Climate، MU Study Finds Fair Treatment، Local Support and High-Speed Internet Foster Success for Small Business، News Bureau، University of Missouri.
30- Sinclair، M. L. (2011). Developing a Model for Effective Stakeholder Engagement Management. Asia Pacific Public Relations Journal، 12(2).
31- Sarmiento Barletti، J. P.، & Larson، A. M. (2020). Models of participation in multi-stakeholder forums: Results of a realist synthesis review.
32- Stevenson، L. & Lundström، A.، (2007)، Dressing the emperor: the fabric of entrepreneurship policy، in D. B. Audretsch، I. Grilo، & A. R. Thurik (eds).
33- Handbook of Research on Entrepreneurship Policy. Cheltanham: Edward Elgar، pp.
Tsephe، N. P. and Obono، S. E.، (2013). A theoretical framework for rural tourism motivation factors. In Proceedings of World Academy of Science، Engineering and Technology (No. 73، p. 1001). World Academy of Science، Engineering and Technology (WASET)
34- Turner، J. R. Anbari، F. T.، Bredillit، C. N.، (2008). Perspectives on research in project management. In Academy of Management Proceedings (Vol. 2008، No. 1، pp. 1-6). Briarcliff Manor، NY 10510: Academy of Management.
35- Yang، J.، Shen، Q.، & Ho، M. (2009). An overview of previous studies in stakeholder management and its implications for the construction industry. Journal of facilities management.
36- Sutterfield، J. S.، Friday-Stroud، S. S.، & Shivers-Blackwell، S. L. (2006). A case study of project and stakeholder management failures: lessons learned. Project Management Journal، 37(5)، 26-35.
37- Walker، D. H.، Bourne، L. M.، & Shelley، A. (2008). Influence، stakeholder mapping and visualization. Construction management and economics، 26(6)، 645-658.
38- Winans، K.، Dlott، F.، Harris، E.، & Dlott، J. (2021). Sustainable value mapping and analysis methodology: Enabling stakeholder participation to develop localized indicators mapped to broader sustainable development goals. Journal of Cleaner Production، 291، 125797.
