تبیین وضعیت گردشگری خلاق و تأثیر آن بر توسعه اقتصادی (مورد مطالعه: شهر پاوه)
الموضوعات :
محمد حسن زاده
1
,
چنور محمدی
2
1 - دانشیار گروه مدیریت و اقتصاد، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران،
2 - دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
تاريخ الإرسال : 07 الخميس , شوال, 1444
تاريخ التأكيد : 06 السبت , ذو الحجة, 1444
تاريخ الإصدار : 07 الأربعاء , صفر, 1445
الکلمات المفتاحية:
توسعه اقتصادی,
گردشگری خلاق,
شهر پاوه,
ملخص المقالة :
گردشگری خلاق شکل گسترده ای از گردشگری فرهنگی بوده و به توسعه و بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مقاصد گردشگری کمک می کند. هدف پژوهش حاضر تبیین وضعیت گردشگری خلاق و تأثیر آن بر توسعه اقتصادی شهر پاوه می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه می باشد. جهت تحلیل داده ها از آزمون های تی تک نمونه ای، فریدمن، همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. نتایج آزمون تی تک نمونه ای نشان داد، سطح معناداری در هر پنج شاخص از سطح خطای ۵ درصد کوچکتر است و میانگین هر پنج شاخص گردشگری خلاق در شهر پاوه بالاتر از عدد 3 می باشد. نتایج آزمون فریدمن در رتبه بندی شاخص ها نشان داد بین شاخص های گردشگری خلاق تفاوت معناداری وجود دارد و رتبه و در نتیجه اهمیت شاخص ها با یکدیگر متفاوت می باشد. با توجه به نتایج ضرایب همبستگی پیرسون بین گردشگری خلاق و شاخص های توسعه اقتصادی رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد. بررسی تأثیر گردشگری خلاق بر توسعه اقتصادی شهر پاوه با استفاده از ضریب رگرسیون نشان می دهد، همبستگی بالایی (622/0=R) بین میزان گردشگری خلاق و توسعه اقتصادی وجود دارد. با توجه به مقدار 862/9 t= و سطح معنی داری000/0 ، می توان گفت که گردشگری خلاق با ضریب بتای 622/0 بر توسعه اقتصادی شهر پاوه تأثیر گذار است.
المصادر:
بیگم شریفیان، ن.، احمدی، ف.، گندمکار، ا.، مسعود، م.، صابری، ح. 1400. شناسایی و اولویت‌بندی شاخصهای شهر خلاق گردشگری در شهر بابلسر. فصلنامه گردشگری شهری، 8(4): 168-129.
بذرافشان، ج.، بامری، ع. 1397. بررسی و تحلیل وضعیت گردشگری خلاق در شهر زاهدان. برنامهریزی منطقهای، 8(31):180-167.
بهمنی، پ.، نمامیان، ف. 1399. طراحی مدل اقتصاد گردشگری شهری با رویکرد ساختاری- تفسیری. مطالعات ساختار و کارکرد شهری، 4 (25):177-157.
بیگدلی، ا.1394. ارزیابی و امکانسنجی توسعه گردشگری شهری با رویکرد گردشگری خلاق؛ مطالعه موردی: شهر زنجان. پایاننامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی گردشگری، راهنما محسن احدنژاد روشتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان.
پوراحمد، ا.، حمیدی، ا.، فرهادی، ا.، حسینپور، م .1395. ارزیابی چالشها و فرصتهای ایجاد شهر خلاق در مناطق آزاد تجاری (مطالعه موردی: منطقه آزاد تجاری ارس). مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، 11(37): 18-1.
پروین، م.، رضویان، م. ت.، توکلینیا، ج .1399. ارزیابی تأثیر گردشگری در توسعه اقتصادی شهر تهران. پژوهشهای دانش زمین، 10(3): 230-214.
رحیمیفرد، ق.، قربانی، ر.، بابایی اقدم، ف.، حیدری چیانه، ر .1399. ارزیابی شاخصهای شهر خلاق در ایجاد گردشگری خلاق شهری (مطالعه موردی: خوی). پژوهشهای جغرافیای انسانی، 53(4): 1522- 1509.
زاهدی، ش.۱۳۸۵. مبانی گردشگری و اکوتوریسم پایدار. انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی. چاپ اول.
صادقیان بروجنی، ن.، کیانی سلمی، ص.، غلامی بیمرغ، ی.1399. شناسایی عوامل اثربخش بر توسعه گردشگری خلاق و تأثیر آن بر پایداری رفتار از دیدگاه گردشگران در مناطق روستایی شهرستان بروجن. فصلنامه پژوهشهای روستایی، 11(4):710-696.
صابری، ا.، توکلینیا، ج.، رضویان، م.، ؛ قادری، ا.1397. بررسی تأثیر گردشگری بر توسعه اقتصادی و اجتماعی شهر کاشان. فصلنامه برنامهریزی رفاه و توسعه اجتماعی، 10 (36): 34-1.
صابریفر، ر .1399. نقش گردشگری خلاق در ماندگاری گردشگران و اثر آن بر توسعه اقتصادی (نمونه موردی بشرویه خراسان جنوبی) برنامهریزی و آمایش فضا، 24(4): 207-177.
صالحیآبادی، ر.، بهرامی جاف، س.1399. بررسی تأثیرات کرونا بر امنیت شهرهای مرزی: نمونه موردی، شهر پاوه. فصلنامه آمایش سیاسی فضا، 2(2): 159-147.
علیزاده، پ.1401. بررسی شاخصهای گردشگری خلاق در توسعه اقتصادی (مطالعه موردی شهر گردشگری مشگین شهر). پایاننامه کارشناسی ارشد. استاد راهنما محسن احدنژاد روشتی. دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان.
قاسمی وسمه جانی، ا.، کریمی، ب.، قمی اویلی، ع .1398. نقش گردشگری در توسعه پایدار اقتصادی ـ نهادی کلانشهرها، مجله علمی پژوهش در گردشگری، 1(2): 108-96.
گلچوبی دیوا، ش.، صالحی، ا .1397. بررسی پتانسیلهای اکوتوریسمی مناطق مرزی با استفاده از GIS و MCDM(مطالعه موردی: شهرستان مرزی پاوه). علوم و فنون مرزی، 9(3):171-147.
مختاری، ر.، مؤذنی، ا.، جلیلیان، ب.1399. سنجش میزان خلاقیت شهری بر مبنای شاخصهای ایرانی اسلامی در کلانشهر اصفهان با استفاده از مدل تصمیمگیری چند شاخصه ویکور. فصلنامه علمی - پژوهشی برنامهریزی فضایی(جغرافیا)، 10(1): 66-43.
ملکی، ا.، عزیزی، ب.1399. تنگناهای طبیعی توسعهی فیزیکی شهر پاوه با تأکید بر عوارض ژئومورفولوژی. فصلنامه آمایش محیط، 7(27): ۵۴-۳۷.
مرکز آمار ایران .1395. سرشماری عمومی نفوس و مسکن.
مهندسین مشاور ژیناب غرب .۱۳۸۹. طرح توسعه و عمران (جامع) شهر پاوه، جلد اول (شناخت وضع موجود)، سازمان مسکن و شهرسازی استان کرمانشاه.
ملکپور، ع.1399. ارزیابی تأثیرات شاخصهای شهر خلاق بر توسعه گردشگری شهر بروجن. پایاننامه کارشناسی ارشد برنامهریزی شهری. راهنما دکتر مهر اذانی، مؤسسه آموزش عالی دانش پژوهان پیشرو.
نکوئی، ا.، انوری، م.، ؛ کریمیان بستانی، م.1401. تحلیل ابعاد اقتصادی - اجتماعی توسعه پایدار مبتنی بر گردشگری خلاق (مورد مطالعه: شهر زابل)، فصلنامه توسعه پایدار شهری، 3(6):105-85.
Al-Ababneh, M. (2017). Creative Tourism. Al-Ababneh, J Tourism Hospit, 6, 2.
Den Dekker, T., & Tabbers, M. (2012). From creative crowds to creative tourism. Journal of Tourism Consumption and Practice Volume, 4(2), 129-141.
Goldberg-Miller, S. B. (2019). Creative city strategies on the municipal agenda in New York. City, Culture and Society, 17, 26-37.
Lee, J., & Lee, H. (2015). Deriving strategic priority of policies for creative tourism industry in Korea using AHP. Procedia computer science, 55, 479-484.
Li, P. Q., & Kovacs, J. F. (2022). Creative tourism and creative spaces in China. Leisure Studies, 41(2), 180-197.
Richards, G .2020. Designing creative places: The role of creative tourism. Annals of tourism research, 85, 102922.
Remoaldo, P., & Jelinčić, D. A. 2022. Creative Tourism: What Is the Role of Urban and Rural Territories?. In Creative Tourism and Sustainable Territories (pp. 35-70). Emerald Publishing Limited
Stevenson, D., & Matthews, A. (2013). Culture and the city: Creativity, tourism, leisure. Routledge.
Sharpley, R., & Sharpley, J. (1997). Rural tourism. An introduction (pp. 1-165). International Thomson Business Press.
_||_
