راهکارهای توسعه صنعت گردشگری پایدار تبریز مبتنی بر مؤلفه های منطقه ای
الموضوعات :
وحید خوش الحان
1
,
کریم حسین زاده دلیر
2
,
حسین نظم فر
3
1 - دانشجوی دکترای گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرند، ایران
2 - استاد تمام گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرند، ایران
3 - استاد گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردبیل، ایران
تاريخ الإرسال : 30 السبت , رمضان, 1441
تاريخ التأكيد : 10 الأربعاء , ذو القعدة, 1441
تاريخ الإصدار : 03 السبت , محرم, 1442
الکلمات المفتاحية:
روش دلفی,
تبریز,
گردشگری پایدار,
سیستمهای منطقهای نوآوری,
ملخص المقالة :
هدف این مقاله، بررسی دقیق عوامل موثر بر گردشگری پایدار شهر تبریز به خصوص از جنبه سیستم های منطقه ای نوآوری می باشد. با توجه به مولفه های منطقه ای تاثیرگذار در امر گردشگری، روش این تحقیق بر اساس تکنیک دلفی می باشد که در سه مرحله از نظرات و پیشنهادهای خبرگان استفاده شده است. برای این کار از 25 نفر از متخصصان حوزه های تاثیرگذار گردشگری تبریز بهره گرفته شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد، تبریز با توجه به دارا بودن پتانسیل های متعدد از جمله مراکز تاریخی، جاذبه های طبیعت، وجود شخصیت های علمی، ادبی و مذهبی، و ثبت برخی از اماکن و صنایع آن در فرم جهانی، از معیارهای لازم برای گردشگری پایدار در آینده برخوردار است. اقدامات صورت گرفته برای پایدارسازی گردشگری در تبریز در حد مناسب می باشد و تبریز 1404 به عنوان یک سرآغاز برای توسعه گردشگری پایدار و مدرن سازی تبریز برای افق های دور مطرح می گردد. آمادگی همه جانبه شهر با توجه به معیارهای زیستی، محیطی، ارزشی، و انسانی پایدارسازی گردشگری، و فرهنگ سازی و ارتقاء دانش و بینش شهروندی برای باورسازی توریسم از مهم ترین راهکارهای توسعه گردشگری می باشد.
المصادر:
پاپلی یزدی،م.، سقایی،م.1386. گردشگری: ماهیت و مفاهیم. چاپ اول. انتشارات سمت. 284 صفحه.
حسین زاده دلیر،ک.، خلیلی، ر.، کرمی،م. 1393. ارزیابی دسترسی گردشگران شهری به اماکن خدماتی-رفاهی در شهرهای ایران: مطالعه موردی شهر تبریز. فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، 11(3):127-107.
حسین زاده دلیر،ک.، قربانی گلزاری،س.، قربانی گلزاری،س. 1395. بررسی و شناخت قابلیتهای توسعه پایدار گردشگری شهر تبریز با استفاده از مدل SWOT . فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، 19(5):40-19.
زالی،ن.، عطریان،ف. 1395. تدوین سناریوهای توسعه گردشگری منطقهای بر اساس اصول آیندهپژوهی(مورد مطالعه: استان همدان). آمایش سرزمین، 8(1):131-107.
سرمد،ز.، بازرگان،ع.، حجازی،ا. 1376. روشهای تحقیق در علوم رفتاری. چاپ اول. انتشارات آگه. 406 صفحه.
صمدی،ع.، مصلح شیرازی،ع.، روحی،آ.1391 . طراحی یک مدل دینامیک برای صنعت گردشگری در ایران با استفاده از رویکرد پویایی شناسی سیستم برای افق 1404. فصلنامه مدلسازی اقتصادی، 6 (1):89-65.
عطاری،م.، بهرامی،م.، طاعتی،م.، علمداری،ش. 1393. روشهای آیندهنگاری. چاپ اول. انتشارات رویش. 238 صفحه.
علیزاده،ک. 1381. اثرات حضور گردشگران بر منابع زیست محیطی. فصلنامه پژوهشهای جغرافیایی، 44(35):70-55.
کاظمی،م. 1380. مدیریت گردشگری. چاپ اول. انتشارات سمت. 282 صفحه.
کروبی،م.، نجفی پور،ا.، حیدری،م. 1391. آیندهپژوهی رهیافتی نو در توسعه و برنامه‌ریزی گردشگری. اولین همایش ملی آینده پژوهی، تهران، 29 آذر.
محسنی،ر. 1388. گردشگری پایدار در ایران: کارکردها، چالشها و راهکارها. مجله فضای جغرافیایی، 28 (9):171-149.
Choi, H., Sirakaya, E. 2006. Sustainability indicators for managing community tourism. Tourism Management. 27(3): 1274–1289.
Cooke ,P., Heidenreich, M., Braczyk, H. 2004. Regional Innovation Systems: The Role of Governances in a Globalized World.2nd Routledge Press. 445p.
Farmaki, A., Altinay, L., Botterill, D., Hilke, S. 2015. Politics and sustainable tourism: The case of Cyprus. Tourism Management. 47(5): 178-190.
Hall, M. 2000. Tourism planning; policies, processes and Relationships. 1st edition. Prentice Hall Press. 236p.
Ingrid, , Anja, M., Volgger, M., Harald,P. 2018. The special characteristics of tourism innovation networks: The case of the Regional Innovation System in South Tyrol. Journal of Hospitality and Tourism Management. 37(4): 68-75.
Lozano-Oyola,M., Blancas,F.J., González, M., Caballero, R. 2012. Sustainable tourism indicators as planning tools in cultural destinations. Ecological Indicators. 18(4): 659–675.
Okoli, C., Pawlowski, S. 2004. The Delphi method as a research tool: An example, design considerations, and applications. Information & Management Journal. 42(1): 15–29.
Ploat, N., Hermans, E. 2016. A model proposed For sustainable accessible tourism. Review of Applied Management Studies. 14(6): 125–133.
Tsung, H., Hsin-Pei, H. 2016. Indicators of sustainable tourism: A case study from a Taiwan’s wetland. Ecological Indicators. 67(3): 779–787.
_||_
