رفتار نحوی نقش نماها در زبان تبری
الموضوعات :غفار علی عسکری 1 , محمود طاووسی 2
1 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
2 - استاد دانشگاه آزاد سالامی واحد رودهن
الکلمات المفتاحية: نحو, زبان تبری, نقش‌نماها,
ملخص المقالة :
در این نوشتار جایگاه و عملکرد بعضی از نقش‌نماها یا نشانه‌های نحوی که بیانگر نقشِ واژه در عبارتند در زبان تبری، بحث و بررسی شده است. در زبان تبری، حرف‌های اضافه برخلاف گویش معیار فارسی، پس‌واژۀ متمم‌‌سازند و گاه معانی مختلفی دارند. ترکیب‌های وصفی و اضافی برخلاف زبان فارسی معیار که هستۀ آغازین است، در زبان تبری هستۀ پایانی است. همچنین رفتار نحویِ را اگرچه در فارسی امروز نشانۀ مفعولی است، در زبان تبری نقش‌های دیگری را نیز داراست. این نوشتار می‌کوشد با نگرش به تحوّل تاریخی، رفتار نقش‌نما‌های زبان تبری را در مقایسه با زبان فارسی بررسی کند
۱. ابوالقاسمی، محسن، ۱۳۷۵، دستور تاریخی زبان فارسی، تهران: سمت.
۲. باقری، مهری، ۱۳۸۸، تاریخ زبان فارسی، تهران: قطره.
۳. پنج استاد، ۱۳۷۱، دستور زبان فارسی، تهران: واژه.
۴. دبیرمقدم، محمد، ۱۳۶۹، مجلۀ زبان‌شناسی، س۷، ش۱، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
۵. کولاییان، ۱۳۹۱، نگاهی نو به تاریخ مازنداران باستان، رشت: گیلکان.
۶. نجفی، ابوالحسن، ۱۳۸۷، مبانی زبان‌شناسی، تهران: نیلوفر.
۷. وحیدیان کامیار، تقی و غلامرضا عمرانی، ۱۳۷۹، دستور زبان فارسی1، تهران: سمت.
