مسائل و ضرورتهای سربازگیری در ایران عصر قاجار(مطالعه موردی: اسناد مازندران دوره ناصری)
الموضوعات : فصلنامه تاریخسینا فروزش 1 , احمد باوند سوادکوهی 2 , رضا عبادی جامخانه 3
1 - گروه تاریخ ، واحد علوم وتحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی ،
2 - کارشناسی ارشدتاریخ ایران دوره اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نور، مازندران، ایران
3 - دانشجوی دکترای رشته تاریخ ایران بعد از اسلام، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
چکیدهپیشینه پدیده سربازگیری به حدود 400پیش از میلاد مسیح برمیگردد، اما در عصر قاجار، طبق گزارشات موجود،سربازگیری بر مبنای بنیچه که چندان قدمتی هم ندارد، ضروری بود؛ در این عصر، سربازگیری از مؤلفههای مهم امنیتیحیات اجتماعی مردم ایران به شمار میآمد. حال، مسأله اساسی تحقیق حاضر چرائی، چگونگی و ضرورت هایسربازگیری در ایران عصر قاجار(دوره ناصری) است.فرضیه تحقیق عبارت از این است که سربازگیری در مواقع لزوم از رعیت و به منظور حفاظت از مرزها و سرکوبشورش های داخلی صورت می پذیرفته است.در انجام این تحقیق از روش تحقیق تاریخی (استقرائی) استفاده شده است که سعی دارد با رعایت امانت و حفظ اصولعلمی و نیز با نگاهی عینی به وقایع و حوادث مستند تاریخی که در اسناد و منابع تاریخی آمده است، به تبیین و استدلالتاریخی موضوع بپردازد.یافته های تحقیق نشان میدهد، مواردی همچون دزدی و غارت اموال مردم و اتباع خارجی توسط سربازان، عدمپرداخت مواجب سربازان و گرفتاری معیشتی در زندگیشان، کمبود نان طی 72دفعه قحطی در عصر ناصری و 47باربلوای نان، سبک زندگی روستایی و عشایری، اعمال نفوذ خوانین به منظور سربازگیری از گروه کم بضاعت و فقیر وفقدان قانون مدون، از موانع عمده سربازگیری در دوره ناصری بودهاند. دفع شورش و حفظ امنیت داخلی، مقابله باتهاجم خارجی، رفع و ترمیم آثار پدید آمده از وقوع حوادث غیرمترقبه طبیعی و غیرطبیعی، پیشگیری از شیوع بیماری-های وبا و طاعون و تعمیر ابنیه و راهها اهمیت و ضرورت سربازگیری در عصر ناصری بوده است
_||_
